Dinsdag 28 mei 2002 – Landkaartje

In de natuur kom je nooit uitgekeken en uitgeleerd: er zijn zo ontzettend veel dieren en planten, allemaal met hun eigen verhaal, dat je elke dag wel weer wat nieuws opsteekt. Voor vlinderliefhebbers zal het bekende kost zijn, maar ik wist (tot vanmiddag) niet dat landkaartjes er in het voorjaar en in de zomer anders uitzien. In de lente zijn de vleugels oranjeachtig met zwart, in de zomer zijn ze zwart met wat oranjerood en wit. Ook de onderkant van de vleugels, waarop een landkaartmotief zichtbaar is, is ’s zomers wat donkerder. Ze bivakkeren graag op brandnetels (voor landkaartjes is dat dus een zgn. waardplant), en omdat er daarvan genoeg staan bij de Amaliahut in het Spookverlaat, kan je ze daar ook zien vliegen.

Een landkaartje van de lentegeneratie (Araschnia levana levana, male), aan de brede borst en het ontbreken van volledig donkere vleugeltips te zien een mannetje.

Vanmiddag nog even bij de ransuilen gekeken die op het punt van uitvliegen staan (meestal ruim drie weken na de geboorte). Moeder uil zit vlakbij en behoedt haar twee kuikens voor gevaarlijke streken. Het ene uilskuiken is duidelijk actiever dan het andere, maar dat gedrag komt in de beste gezinnen voor.

Ransuilkuiken (Asio otus) met z’n felle ogen houdt de omgeving scherp in de gaten. Een begin van oorpluimen is zichtbaar.