Vrijdag 5 september 2003 – Struiksprinkhanen in de tuin

Wij hebben aan voor- en achterzijde niet zo’n grote tuin, maar ik houd hem wel ‘beschaafd wild’. Dat lokt dieren als egels, maar dit jaar ook al enkele malen een struiksprinkhaan. Het is een lid van de sabelsprinkhanenfamilie, staat op de rode lijst maar is geen bedreigde soort. Tweemaal had ik al een halfdode struiksprinkhaan gevonden, gisteravond zat er een gaaf en levend exemplaar in de tuin.

Deze struiksprinkhaan (Leptophyes punctatissima – Speckled Bush-cricket, female) zat op de vuilnisbak. Voor een foto heb ik haar (let op de legboor; het mannetje heeft aan het achterlijf een grijporgaan) even op een blaadje papier gezet en daarna uiteraard meteen in een struik.

Opvallend kenmerk van struiksprinkhanen is, dat ze in tegenstelling tot hun meeste soortgenoten maar net als de boomsprinkhanen, een nagenoeg onhoorbaar geluid produceren. Mannen missen het stridulatie-orgaan (rasp en kam) maar trommelen met hun achterpoten op een tak of blad. Vrouwtjes maken helemaal geen geluid. Het is een bolle, lichtgroene sprinkhaan, bespikkeld met donkere puntjes, bij de mannetjes loopt meestal een bruine streep over de rug. Struiksprinkhanen hebben nauwelijks vleugels en kunnen dan ook niet vliegen. De soort komt ’s nachts op licht af en is daarom ook bij huizen te vinden.

Vanmorgen even op stap geweest. Via De Wilck (2 tapuiten en 4 paapjes bij de westelijke ingang) en de ‘Zwetpolder’ (2 grote zilverreigers) naar de Starrevaart. Het was erg stil op de plas dus ben ik niet naar de hut gewandeld maar lekker op het bankje blijven zitten, ik betrapte me er enkele malen op dat ik in het zonnetje zat te dommelen. 1 zomertaling, 4 zwarte ruiters, 1 kemphaan, 10 rosse stekelstaarten, bij het plasje ten noorden van de parkeerplaats 1 ijsvogel en 1 overvliegende boomvalk.

Er is onbestendig weer op komst, daarom een foto van een zonaanbidder. Want zodra het regent, sluit de in ons land massaal voorkomende haagwinde (Calystegia sepium – Hedge Bindweed) zijn grote witte kelk. Vroeger noemden we deze plant, naar de vorm van de kelk. Tot in de middeleeuwen is dit kruid gebruikt voor zijn laxerende werking. Foto gemaakt op 13 augustus.

Een heerlijk warme zomeravond, de versluierde maan voorspelde niet veel goeds. Tegen de duisternis kwamen kleine groepjes wulpen aanvliegen om in De Wilck te overnachten, rond half 9 waren er zo’n 330 gearriveerd. Eerder waren al grote zwermen spreeuwen naar het westen overgevlogen, op weg naar hun slaapplaatsen. Rondom De Wilck verzamelden enkele duizenden meeuwen zich op de weilanden. Verder o.a. 1 overvliegende boomvalk en 1 sperwer, 3 buizerds, 1 grote zilverreiger, 7 tapuiten, 27 goudplevieren, 7 zwarte ruiters, 3 kemphanen, 13 watersnippen, 1 oeverloper en 1 bonte strandloper.