Woensdag 17 september 2003 – Een draaihals in beeld!
Zeldzame draaihals (Jynx torquilla – Eurasian Wryneck) op de Hellegatsplaten.
Het was slechts een vage herinnering. Ooit ergens op de Veluwe, wandelend met vrouw en kleine kinderen en dus slechts met een half oog kijkend naar bloempjes en bijtjes, had ik een draaihals gezien. Een soort specht zo groot als een flinke mus die lijkt op een stuk boomschors en zijn naam dankt aan de lenige hals die hij bij onraad heen en weer kan draaien en daarbij een sissend geluid produceert, als een slang. Een mierenjager met een teruggetrokken leefwijze, mannen en vrouwen hebben hetzelfde verenkleed. In ons land een zeer zeldzame broedvogel, een zeldzame doortrekker.
En ineens had ik hem vanmorgen in beeld, op een takje dat uit een vlierstruik stak, langs het pad naar vogelhut De Zwartkopmeeuw in Ooltgensplaat. We stonden te kijken naar paapjes, tjiftjaffen en roodborsttapuiten in en rond die grote struik, toen de vogel vanuit het niets daar zat, waarschijnlijk uit de begroeiing omhoog gekropen.
Minutenlang konden we het vogeltje bekijken, helaas wat gehinderd door de toppen van harige wilgenroosjes, maar ik durfde niet verder te lopen om hem beter voor mijn fotocamera te krijgen uit angst dat hij zou wegvliegen. Dat deed hij onverwacht toch, omdat er een lapjeskat klaaglijk ging miauwen. (Daar gedumpt? Er lopen wel wat verwilderde katten, maar dit was een dikke kittekatkat die kopjes kwam geven.)
Het was het hoogtepunt van een stralende dag, dat wandelpad naar de vogelhut is een waar genot. Je ziet er van alles, je hoort er nog veel meer. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet al die zachte piepjes en andere vogelgeluidjes thuis kan brengen, ik zal daarom best eens een ‘aardig vogeltje’ missen. Het ijsvogeltje niet, dat zat weliswaar in de schaduw maar zijn (het was een man) kleuren verraadden hem. Ook niet de groene specht die zich liet horen.
Bij vogelhut De Visarend, eveneens langs de Hellegatsplaten, dreven in de verte op de Haringvliet weer veel casarca’s, ik kwam tot vijftig van die licht kastanjebruine eenden met hun roomkleurige kop. Talloze eenden en meeuwen, kieviten, (rosse) grutto’s, tientallen wulpen en lepelaars, wat kluten, opvallend genoeg geen kemphanen en nauwelijks andere steltlopers, slechts 2 kleine strandlopers.
Wel veel witte kwikstaarten en overvliegend een koekoek, 2 juveniele bruine kiekendieven met hun moeder. Iemand van Staatsbosbeheer was de hut aan het schilderen, hij had zojuist weer tientallen dode vogels geraapt, slachtoffers van botulisme en/of blauwe alg. Volgens hem zijn het vooral juveniele vogels die het loodje leggen.
Grote zilverreiger (Casmerodius albus – Great Egret) bij vogelhut De Visarend.