Juni 2004 – Drôme Provençale 4
Insecten, inclusief vlinders, zijn er deze vakantie bij ingeschoten. Ik heb er gewoon niet zo veel gezien
– en ook niet intensief gezocht.
Vooral het aantal vlinders viel me tegen, pas tegen het einde van de vakantie (eind juni) zag ik er wat meer, toen begon de lavendel ook te kleuren. De massaal bloeiende brem was kennelijk niet zo in trek bij de vlinders.
Van een aantal bloemen heb ik foto’s gemaakt. Zelf wist ik niet (op de veldsalie na) om welke planten het ging, maar met hulp van Saxifraga Foundation is het gelukt ze een naam te geven, Nederlandse namen zijn er voor de meeste niet.
Deze laag bloeiende papaverachtige stond bovenop de Mont Ventoux. Het is Papaver aurantiacum of Papaver rhaeticum, In het Duits Gelber Alpen-Mohn en in het Frans Le pavot rhétique of Pavot du Ventoux. Het is de enige gele papaver die op de Mont Ventoux voorkomt.
Dit zijn de bloemen van de Linum suffruticosum ssp.apressum, White Flax in het Engels, een lid van de vlasfamilie. Het is een uitgesproken zuidelijke soort die in de volle zon op rots- en puinachtige hellingen voorkomt.
Veldsalie (Salvia pratensis – Meadow Clary).
Dit geel stalkruid (Ononis natrix – Yellow-flowered Restharrow) is een typisch zuidelijke soort.
Deze roze lathyrus is Lathyrus latifolius, Broad-leaved Everlasting-pea, een warmteminnende soort van de zuidelijke Alpen. Het vlindertje op de bloem is een Esparcetteblauwtje (Polyommatus thersites – Chapman’s Blue).
Bijzonder is dit gele kruipplantje op de top van de Mont Ventoux. Het is een zgn. endeem. Endemische planten komen maar in een klein deel van de wereld voor, in dit geval in de de oostelijke Alpen in Frankrijk. De naam van de crucifeer is Biscutella brevicaulis, in het Frans Lunetière à tige courte en in het Duits Brillenschötchen. Karakteristiek zijn de uitstekende meeldraden en de typische vertakking bovenaan de korte steel. Het is een uitgesproken kalkplant die op heel droge plaatsen staat. De Mont Ventoux is de meest zuidwestelijke vindplaats van deze zeldzame soort.