Woensdag 12 januari 2005 – Dode en levende uilen

De eerste uil die ik vandaag zag was dood. Hij lag in de berm langs de N209 bij de ingang van het Bentwoud. Ik dacht meteen: een velduil. Toen ik hem opraapte, zag ik zijn oranje ogen, een ransuil. De vogel was goed doorvoed maar zijn nek was gebroken, ongetwijfeld een verkeersslachtoffer. Net als de pas gevonden bosuil die de voortrazende auto’s op de N209 niet had kunnen ontwijken. Dat was een geringde vogel, een van de drie jonge vogels uit het Prielenbos, de ransuil was ongeringd.

In het Bentwoud was het weer lang wachten op de velduilen. De tijd dat ze bij goed licht vlogen, lijkt voorbij. Ook nu lieten ze zich pas zien toen het donkerder werd. Ten minste 3. Een vloog naar het westen, helemaal over de geploegde akkers, een ander was langs de Noorddijk aan het jagen en een derde was hoog in de lucht aan het stoeien met een torenvalk.

Misschien dat de nog steeds harde (en vanmiddag steeds koudere) wind de andere uilen aan de grond hield, als die er althans nog zijn. Een groep van 15 kramsvogels foerageerde met spreeuwen, een groep van vijftig kramsvogels vloog voorbij.

Vanmorgen een kort rondje gemaakt. Weer geen ransuilen bij het torenvalknest in het Noord Aa, het lijkt erop dat die roestplaats te rumoerig is en slechts kort bezet is geweest. Hoewel, morgen kan het allemaal weer anders zijn. In de Geerpolder enkele honderden kolganzen, verderop de twee sneeuwganzen.

Over de Oostbroekpolder vlogen twee zwarte zwanen. Grappig dat die vogels er ‘normaal’ geheel zwart uitzien, als ze vliegen vertonen ze grote lichte vleugelvlekken. In de Drooggemaakte Grote Polder Stompwijk zaten 126 (117+9) kleine zwanen, een mooie grote groep. Daar ook een grote zilverreiger, net als in de Zwetpolder.

Foto’s van twee exoten: boven Indische ganzen (Anser indicus – Bar-headed Goose), ook wel streepjesganzen genoemd, op een ‘dierenboerderij’ bij De Wilck en onder een ‘wilde’ fazant (Phasianus colchicus – Pheasant) vanmorgen bij de Starrevaart.