heeft de afgelopen week zijn troon weer bestegen. Foto in Polder Langenbroek.
Maandag 12 maart 2007 – De koning zit weer op zijn troon
Een stralende lentemorgen, vroeg op pad. De ganzen zullen nu snel vertrekken naar hun noordelijke broedgebieden. Daarom naar de Alblasserwaard, op de Donksche Laagten ten noorden van Bleskensgraaf verblijven nog steeds enkele duizenden kol- en brandganzen.
De telescoop opgezet langs de Geerweg (sommigen noemen dat de vogelboulevard van de Alblasserwaard), bij het plasdrasgebied in de Langenbroekse Polder. Zo rond 8 à 10 uur heb je mooi de zon in de rug.
Langs de Geerweg en in het plasdras behalve de ‘gebruikelijke soorten’ enkele honderden grutto’s, vele tientallen wintertalingen, een tiental tureluurs, witte kwikstaarten, enkele veldleeuweriken en graspiepers, rietgorzen, 1 luid roepende wulp, een handvol kramsvogels, 2 grote zilverreigers (gisteren ook nog 1 in de Oostbroekpolder, de meeste zijn inmiddels naar hun broedgebieden vertrokken) en 1 fraaie adulte zwartkopmeeuw.
De grutto’s waren boven en op de weilanden volop aan het baltsen en het paren: de Koning van het Weiland zit weer op zijn troon. Ook de Wachters (kieviten) waren talrijk aanwezig, kuiltjes draaiend, er zaten al diverse kieviten op hun nest.
Daarna naar het Alblasserbos tussen Wijngaarden, Oud-Alblas en Papendrecht. Eerst wat gestruind door de prachtig aangelegde natuurtuin bij het al even mooie natuurcentrum van de Natuur- en Vogelwacht De Alblasserwaard.
Dagtip voor natuurliefhebbers: parkeren bij de Zijdebrug tussen Oud-Alblas en Streefkerk en daar langs de boezem westelijk naar de eendenkooi wandelen (en terug), langzaam over de Geerweg naar De Donk rijden (en kijken!) en daarna naar het natuurcentrum en wandelen in het Alblasserbos.
Een bruine kikker (Rana temporaria – Common Frog) in een poel van het Alblasserbos.
Op de Donkse Laagten zijn nog steeds duizenden kol- en brandganzen aanwezig. Op de foto’s kolganzen (Anser albifrons – Greater White-fronted Goose).
Daar werd ik trouwens lelijk gefopt door een groene specht. Ik sta graag lang stil in de dekking van een struik of een boom: dieren komen dan vanzelf naar je toe. Ook een groene specht, een paar meter boven mijn hoofd! Helaas voor mij aan de verkeerde kant van de stam, daar zat hij me voortdurend uit te lachen.