Vrijdag 22 juni 2007 – Patrijs op 2 meter!
Vanmorgen op patrijzenjacht geweest. Deze veldkipjes, die maar eenmaal per seizoen broeden, kunnen nu kuikens hebben. In ‘mijn’ polders weet ik wel ongeveer waar ze uithangen en heb ik me vanmorgen op een leuk plekje opgesteld.
En dan wachten en de omgeving goed in de gaten houden, want patrijzen lopen liever met hun kop naar beneden (dáár is het voedsel) dan omhoog. Ja hoor, na een kwartiertje zag ik een koppel foerageren. Vrij ver weg, ze kwamen mijn kant niet op. Maar toch zag ik nu en dan het topje van een kuikentje boven het halflange gras uitsteken. Dit paartje heeft er ten minste 4, waarschijnlijk meer.
Omdat fotograferen hier niet ging lukken, naar een tweede stek, in de Noordpolder. Ook daar geduldig gewacht en gras- en bouwland op bruine bewegingen geïnspecteerd. Ineens, ja, daar kwam een hennenkop net boven het lange gras uit. Even maar, om poolshoogte te nemen. Ze was erg voorzichtig, waarschijnlijk had ze ook kuikentjes bij zich. Die heb ik niet gezien.
Man viervlek (Libellula quadrimaculata – Four Spotted Chaser; male) dinsdag langs het Spookverlaat.
Juveniele torenvalk (Falco tinnunculus – Kestrel; juvenile) vanmorgen in de polders.
Maar wel haar man, die een pad overstak en al zaadjes snoepend mijn kant op kwam. Vanaf zo’n honderd meter zag ik ma-patrijs haar man op zijn voedseltocht volgen. Normaal gesproken schieten patrijzen als ze foerageren geen meter op, maar deze haan nam nu en dan zelfs een sprintje: zou hij graag met zijn mooie kop voor Vogeldagboek willen poseren?
Dichterbij en dichterbij, het werd tijd om foto’s te gaan maken. De auto stond niet goed, ik moest met de camera half over de spiegel hangen om de vogel in beeld te krijgen; een rugonvriendelijke houding. En nog steeds kwam de patrijs nader, het geklik van de camera stoorde hem kennelijk niet.
Heel voorzichtig lukte het me nog de converter van de telelens te halen zodat ik van 420 naar 300 mm kon gaan, maar zelfs toen nog kon ik de vogel niet meer helemaal in beeld pakken omdat hij op zo’n 2 meter langs de auto liep! Gelegenheid om een andere lens te monteren was er niet meer.
Een eindje voorbij de auto verdween dit fotovriendelijke hoen in een korenveld. In de verte stak ma haar kop weer omhoog: wat zou mijn man daar toch allemaal uit- en opvreten?
Zaadjes etende patrijs (Perdix perdix – Grey Partridge).
