Dinsdag 3 juli 2007 – La Drôme 3
Rugstreeppadden – Crapauds calamite
Onder de olijfbomen op Le Soleil Fruité ligt een poel. Eigenlijk een uit de kluiten gewassen regenplas, vol oneffenheden, keien, beplanting, schaduwplekken, zo’n dertig vierkante meter. Een ideaal gebiedje voor rugstreeppadden. Althans, zo lang het regent, want als het warmer wordt, is de poel snel uitgedroogd. Dan zullen de rugstreeppadden, die zich ’s avonds en ’s nachts luidruchtig roerden, ander afzetgebied voor hun eieren moeten vinden.
Op een goede morgen lagen er lange snoeren eieren van de rugstreeppad. Kikkers leggen hun eieren in klompen (dril), padden in snoeren. De rugstreeppad heeft enkele of dubbele snoeren, met zo’n drie- tot vierduizend eieren over een lengte van 1 à 2 meter. Afhankelijk van de temperatuur hebben de eitjes zich tussen de twee en veertien dagen tot larven ontwikkeld. In de vakantiepoel kon je die embryonale ontwikkeling aardig volgen (zie foto’s).
De eieren zijn inmiddels bijna ‘uitgegroeid’ tot paddenvisjes.
Toen wij aankwamen kropen er al kleine rugstreeppadden rond. In tegenstelling tot de oudere dieren zijn jonge rugstreeppadden overdag actief; ik heb dan ook geen enkele volwassen rugstreeppad gezien.
Behalve de honderden kleine kruipende padjes zwommen er in de poel op een gegeven moment duizenden paddenvisjes. Na enkele warme dagen droogde het plasje in de ondiepste gedeelten snel uit en lagen daar veel dode diertjes. Bekend is dat rugstreeppadden hun eieren vooral in ondiep water afzetten met veel en soms volledig verlies van hun nakomelingen.
De Fransen van de camping begrepen niet goed waarom ik vaak met mijn camera bij die poel stond (er waren nog andere waterdiertjes, er vlogen ook libellen en vlinders, niet veel, maar wel leuk; daarover later). Dat het padden waren, crapauds, dat wisten ze wel. Toen ik vertelde dat het crapauds calamite waren, ontstond er een levendige discussie die ik met mijn vakantiefrans niet meer kon volgen. Ik bedoelde, zo dachten ze, natuurlijk calamité, ramp. Heb mijn KNNV-Veldgids waarin ook de Franse namen staan, erbij moeten halen om ze te overtuigen.
Paddenvisjes (larven). Ik heb geen foto kunnen maken dat ze al pootjes krijgen.
Bij mijn vertrek heb ik ook gevraagd de sproeiers extra open te draaien zolang er nog zo veel paddenvisjes rondzwommen. Maar dat verzoek, in correct Frans overigens, ‘begrepen’ ze ook niet. De sproeier aanzetten voor padden?
De rugstreep is meteen al zichtbaar.
Rugstreeppadden kruipen graag weg, overdag krijg je volwassen dieren al helemaal niet te zien. Jonge padjes zijn wel actief maar proberen zich te verstoppen als ze iets horen.
Trouwens, soms verbaas ik me erover hoe weinig mensen van de natuur afweten. Ik bedoel simpele basiskennis over de wereld waarin je leeft. Allerlei soorten determineren of het geluid van dieren herkennen is iets voor de enthousiastere liefhebbers. Maar dat padden en kikkers geduchte insectenvangers zijn? Dat weet je toch al op de basisschool?
De vakantiegangers die vlak bij het plasje stonden en ook eens kwamen kijken wat ik daar deed, zouden het niet erg vinden als de poel droog kwam te staan en de visjes dood zouden gaan, “want ze zijn toch schadelijk?”
*****
Recensie: Een rugstreeppad in de polder