Vanmorgen langs Spookverlaat en Kruiskade de telelens verwisseld voor de macrolens.

Foto’s van dichtbij maken vind ik moeilijker dan telefoto’s schieten.

Het is lastig om een mooie scherpte-diepte te krijgen;

m.a.w. dat het onderwerp er helemaal scherp opstaat, ook in de diepte.

Overigens levert het vaak artistieke plaatjes op als slechts een stukje van de foto scherp is.

Rugstreeppad (Bufo calamita – Natterjack).

Ik had bewust geen statief meegenomen en alles uit de hand gekiekt.

Het valt mij echter tegen om de camera goed stil te houden,

zeker met de vrij zware macro-flitser (MT-24) bovenop het toestel.

Een volgende keer zal ik mijn oude eenpootstatief meenemen.

Tijdens mijn wandeling door de polderbush

liet een boer onder balken een rugstreeppad en wat kleine watersalamanders zien.

De rugstreeppadden komen volgens hem rond zijn boerderij,

die ligt bij de plasjes langs het Spookverlaat, vrij talrijk voor.

Kleine watersalamander (Trituris vulgaris – Smooth Newt).

Beide soorten amfibieën kunnen tussen de tien en twintig jaar oud worden.

En dat voor zulke kleine beestjes!

Als je ze daar dan zo kwetsbaar en afhankelijk in hun biotoop ziet zitten,

dringt het besef dat wij mensen verantwoordelijk zijn voor het leven op aarde

ten volle tot je door.

Hop (Humulus lupulus – Hop) kronkelt door een bramenstruik.

Zie ik in deze uitgebloeide paardenbloem (Taraxacum officinale – Dandelion) al kerststerretjes?