Schilderijen

Erik van Ommen

Gedichten

Koos van Zomeren

Uitgave

KNNV Uitgeverij Zeist

2007, 80 pagina’s, 13,5 x 20 cm

ISBN 978 90 5011 255 0

Prijs

€ 19,95

BESPREKING

Erik van Ommen is een begenadigd vogelaar: hij kan ook prachtig tekenen en schilderen. Een kunstenaar die van vogels houdt en ons op kleurrijke wijze op zijn doeken en in zijn boeken mee laat genieten met zijn talenten.

Na een reis naar Japan heeft hij zich een nieuwe techniek meester gemaakt: sumi-e, schilderen met zwarte inkt op wit rijstpapier. Met slechts enkele streken die door de sneldrogende inkt onherroepelijk zijn, moet de artiest het idee in zijn hoofd als in een roes op papier zetten. Een moeilijke techniek, puur. Van Ommen geeft er een idee van in een video op zijn website.

Razend knap als je de resultaten ziet, met enkele uithalen staat daar een kluut, of een sneeuwuil. Soms wordt er meer inkt gebruikt, zoals bij een hop met zijn gestreepte verenpak. In een enkel geval moet je je fantasie gebruiken om te ontdekken welke vogel de kunstschilder bedoelde: geen olifant en aap op pag’s 52/53 maar kokmeeuw en scholekster. Weet je het niet, dan kan je even achterin kijken, waarbij kNorhaan (een vis, de poon) een grappige zetfout is.

Onder elk schilderij staat het bij sumi-e behorende kenmerk van de kunstenaar, gemaakt uit zelf gesneden zeepsteen en afgedrukt met rode stempelinkt. Dat hoort zo, het is traditie, voor een nuchtere Hollander wordt diens aandacht door dat rood wel wat van de kunstzinnige prenten afgeleid.

Het boekje, vernuftig uitgevoerd op dubbelgevouwen, fijn papier, is voorzien van een voorwoord door Van Ommen (“Een paar penseelstreken en toen keek een zilverreiger mij aan”), enkele gedichten van Koos van Zomeren en een essay van redacteur Gerben Wynia.

SAMENVATTING

Als je in staat bent om met slechts enkele penseelstreken een vogel op sneldrogend rijstpapier neer te zetten, praat je eigenlijk niet meer over kunst maar over toverkunst. Je blijft in dit boekje kijken naar de vogels die met veel gevoel zijn gemaakt volgens de Japanse kunstvorm sumi-e.

NB:
Na publicatie van deze recensie schreef Erik van Ommen me dat hij met knorhaan een Zuid-Afrikaanse trap bedoelde.