Een man vink (Fringilla coelebs – Common Chaffinch; male) op een paar meter afstand. Wat een ingetogen kleurenpracht!

Vanmorgen stormde het nog stevig, zeker als er een (hagel)bui passeerde.

Toen er weer hagel naar beneden striemde, wisten de in het Noord Aa loslopende kippen

niet hoe gauw ze in een oud hokje moesten gaan schuilen.

Het zal daar binnen krap geweest zijn, maar er gaan veel makke kippen in een hok.

Grote zilverreiger (Casmerodius albus – Great Egret) trotseert de storm, vanmorgen in De Wilck.

Op diezelfde plek (bij de afgebrande schuur) was een groepje vinken aan het foerageren.

Mogelijk zochten ze naar achtergebleven zaadjes die een dame daar dagelijks strooit.

Ze bedoelt het ongetwijfeld goed, maar ze voert er ook verdwaalde en/of achtergelaten katten, een stuk of vijf.

Vanmorgen zag ik haar weer de bosjes induiken (de katten waren met dit weer niet te zien)

om voedsel te brengen in de provisorische kattenhokken die er zijn verstopt.

Mij lijkt hier eerder een rol voor Dierenbescherming weggelegd.

Maar in elk geval profiteren ook andere vogels (zoals een manke fazant) van het strooigoed.

Een vink naderde me tot een meter of drie, ik kon hem bijna niet meer fotograferen.

De vogels kwamen pas zo dichtbij nadat ik er dik een half uur had stilgestaan,

en altijd met een camouflagenet voor het autoraam zodat ze geen bewegingen zien.

De erg zeldzame kroontjesknotszwammen (Artomyces pyxidatus) in het Zoetermeerse Buytenpark

zijn niet meer op hun mooist maar ze staan er nog wel. Niet lang meer denk ik.

Gisteren nog een aantal foto’s gemaakt, vooral om de kronen op de knotsen te laten zien (boven).

In de natte polders zag je dat vooral hoog op hun poten staande vogels

de grootste moeite hadden om tijdens de bijzonder harde windvlagen te blijven staan.

Reigers spreidden hun poten en zetten als het ware hun hakken in de klei om het evenwicht te bewaren.

Normaal staan vogels altijd met de kop in de wind.

Vanmorgen viel me op dat sommige vogels kennelijk bij storm hun kont tegen de krib gooien.

Aan smienten (Mareca penelope – Eurasian Wigeon; male above) zitten zo veel tinten,

dat het best lastige eenden zijn om ze mooi (alle kleuren zoals ze zijn) op de foto te krijgen.

De witte vleugelstreep van de man bijvoorbeeld is op deze foto té wit.

Je zou dat wel kunnen bijwerken, maar behalve het (noodzakelijke) verscherpen van foto’s,

en eventueel wat andere kleine tintbijstellingen, laat ik ze liever zoals ze zijn.

Op het ogenblik ruien smienten naar hun prachtkleed. Boven een man, onder een vrouw. Starrevaart maandag.