Roestende ransuil (Asio otus – Long-eared Owl). Foto van woensdag.

Wilde dieren hebben geen koelkast waarin ze een eten kunnen bewaren.

Ze zijn afhankelijk van het dagelijkse aanbod van voedsel. Anders gaan ze dood.

Zo erg is het lang niet als je een weekje je computer moet missen,

maar het gaf me wel een naar gevoel van afhankelijkheid van onze moderne apparatuur.

Een van de twee grote mantelmeeuwen (Larus marinus – Greater Black-backed Gull) donderdag op de Starrevaart.

Het is een kustvogel die zich minder vaak in het binnenland laat zien.

Ook nog geplaagd door gezondheidsproblemen deze week niet veel op stap geweest.

Dinsdag in Stompwijk de merel met de halve maan teruggevonden en nu beter kunnen fotograferen.

In De Wilck weer het paartje slechtvalken en langs de Westzijdeweg 43 kleine zwanen (39+4).

Daar liggen nog wat bietenresten, in de Noordpolder is alles omgeploegd.

Het is leuk om de rui van de smienten te volgen: van lelijke eendjes tot mooie woerden.

Deze smient (Mareca penelope – Eurasian Wigeon) heeft nog wat ruiveertjes op de borst,

maar begint er al aardig op te lijken. Donderdag op de Starrevaart waar ze tot vlak bij de hut komen.

Donderdag een poosje naar de Starrevaart geweest. Een houtsnip vloog vlak voor me op.

Wat een verschil in grootte met een watersnip, die kort daarvoor roepend de lucht was ingeschoten.

Op de Starrevaart o.a. de juveniele slechtvalk en 5 buizerds (groepje van vier naar zuid).

Langs de Meeslouwerplas een goudhaantje en een waterral.

Vanmiddag naar De Wilck en het Spookverlaat. Onderweg de eerste ‘polder-roerdomp’ gezien.

Bij de Amaliahut vloog een waterral en zaten tien heilige ibissen op het eilandje; een elfde vloog over.

Een watersnip (Gallinago gallinago – Snipe) op het eilandje voor de Amaliahut

had het niet zo begrepen op de heilige ibissen die daar liepen te foerageren.

De snip voelde zich doorlopend opgejaagd en kroop dan gauw een eindje verder in de vegetatie,

totdat de ibissen weer zijn kant opkwamen…

De merel (Turdus merula – Common Blackbird) met het afwijkende verenpatroon.

Een suggestie is dat het een oostelijke soort kan zijn. Foto dinsdag in Stompwijk.

Op 6 oktober publiceerde ik foto’s van een harslakzwam langs de Meeslouwerplas.

Toch bleef er enige twijfel bestaan over deze vrij zeldzame zwam.

Later heb ik er een stukje van afgebroken en aan een mycoloog doorgespeeld.

Die heeft het monster onder de microscoop gelegd en stelde met zekerheid vast

dat het niet om een harslakzwam gaat maar om de nog zeldzamere waslakzwam (Ganoderma pfeifferi).