Man halsbandparkiet (Psittacula krameri – Rose-ringed Parakeet; male) vorige week in Zoetermeer bij het nest.

In mijn herinnering is het nog niet eens zo veel jaren geleden

dat ik voor het eerst een krijsende, geheel groene parkiet over me heen hoorde vliegen.

In stedelijke gebieden is de halsbandparkiet tegenwoordig een bekende verschijning,

die eerder opvalt door zijn luide geschreeuw dan door zijn groene verenpak.

Overigens kunnen halsbandparkieten, ik neem aan de mannen, best aardig ‘zingen’,

weliswaar met een metaalachtige ondertoon die parkieten nu eenmaal eigen is.

Dat hoorde ik vorige week toen ik een aantal malen had gepost

in de omgeving van twee nestholtes van halsbandparkieten in Zoetermeer.

HBP’s, zoals vogelaars ze afkorten, zijn heel vroege broeders, vanaf januari,

waardoor ze gevechten om nestholtes met spechten, boomkruipers

en andere holenbroeders als spreeuwen en kauwen voorkomen.

Of ze daarom vroeg broeden of vanwege hun afkomst, weet ik niet.

Vrouw halsbandparkiet (Psittacula krameri – Rose-ringed Parakeet; female) zat vandaag bij haar nest even in het zonnetje.

Want HBP’s zijn zgn. exoten, vogels afkomstig uit andere werelddelen

die hier ontsnapt zijn uit volières of bewust zijn losgelaten.

Inmiddels hebben ze zich over een groot deel van de wereld verspreid.

Deze oorspronkelijke Aziatische en Afrikaanse vogels weten zich goed te handhaven.

‘Onze’ halsbandparkiet is een van de vier ondersoorten en komt waarschijnlijk uit India (P.k.borealis).

Gewend aan kou (Himalaya) zou hij, zeker met bijvoeren in tuinen, onze winters kunnen doorstaan.

De vogel is met lange staart (die elk jaar langer wordt) zo’n veertig centimeter, felgroen

en heeft een bovensnavel met de kleur van rozenbottels.

Een volwassen man is zwart op keel en kin en heeft een dunne halsband, zwart met roze.

In Nederland is het eerste broedgeval vastgesteld in het Haagse park Ockenburg in 1968.

In het Belgische Tervuren bracht een stelletje in 1966 zes jongen groot.

Er zijn zo’n zevenduizend halsbandparkieten in België, volgens de laatste schatting.

Met Brussel als kern verspreidden ze zich geleidelijk aan naar andere stedelijke gebieden,

tot Antwerpen, Leuven, Aalst en ook wel elders. (Bron: Vogelbescherming Vlaanderen; Mens & Vogel 2007/2).

Verspreidingskaart van de halsbandparkiet in Nederland, bijgewerkt tot vorige week.

Deze kaart is speciaal voor Vogeldagboek gemaakt door www.waarneming.nl

In 2006 werden in ons land bijna 4700 halsbandparkieten geteld, zo’n zevenhonderd minder dan in 2004.

Uit waarnemingen krijgt men de indruk dat in de grote steden, met Den Haag e.o. als middelpunt,

de groei er uit is, maar dat de vogels zich ook hier langzaam over het land verspreiden.

In de broedtijd trekken halsbandparkieten samen op, buiten die periode kan je ze vaak in groepjes zien.

Maar ze trekken massaal naar slaapplaatsen. In Voorburg zaten er in 2004 ca. 3200 vogels bij elkaar!

Waarnemingen. Vrijdag Oostbroekpolder 82 kleine zwanen;

dit weekend hebben ze ons land massaal verlaten richting Noord-Europa.

Zaterdag De Wilck 2 grutto’s en een man kievit in baltsvlucht,

Zoetermeerse Plas een naar west overvliegende slechtvalk,

4 tureluurs, 8 dodaarzen, 4 bezette nesten blauwe reiger

en ook bezette nesten in Noord Aa Zoeterwoude.

Vanmorgen ook luid jubelende en duikende grutto’s in De Wilck.

Op de Starrevaart werd het eilandje bij de hut opgespoten met nieuwe schelpen.

Er waren o.m. 4 lepelaars, 1 kleine zwaan, 1 sperwer, 1 tureluur,

4 zwarte ruiters en honderden grutto’s (iemand telde er 550).

De man halsbandparkiet (Psittacula krameri – Rose-ringed Parakeet; male) laat graag zijn verenpak zien.