Nog niet alles maar de afgelopen dagen is er veel ijs uit sloot en vaart verdwenen.
Roerdompen, die volledig vertrouwen op hun opmerkelijke camouflagekleuren,
hoeven dan ook niet meer over het ijs te wandelen maar kunnen vissen op hun geliefde manier.
Dat is sluipend tussen rietstengels aan de rand van slootjes en ondiepe plassen.
De foto’s van deze roerdomp (Botaurus stellaris – Great Bittern) heb ik vandaag gemaakt.

Via Vogeldagboek wil ik zo veel mogelijk moois uit de natuur laten zien,
de lezers mee laten genieten met wat ik op mijn dagelijkse uitstapjes zie.
Helaas zie en lees ik ook over (ernstige) schendingen van de natuur.
Soms voel ik me gedwongen die nare zaken te vermelden: misschien is er wat aan te doen.

Of je aanhanger bent van de evolutietheorie of gelooft dat God alles in een week geschapen heeft:
mensen die moedwillig dierenleed veroorzaken of de natuur toetakelen,
moeten op hun vingers worden getikt, moeten een halt worden toegeroepen.
Zowel uit ethische overwegingen als op grond van de Bijbel.

Daarbij sta je regelmatig voor een dilemma: waar trek je de grens.
Een ontsnapte kruising tussen een giervalk en een sakervalk vrij rond laten vliegen?
Jazeker, zoals ook veel lezers vinden, gezien hun reacties op mijn vraag hierover.
Als de vogel zich zelfstandig in vrijheid kan handhaven, laat haar dan lekker vliegen.

Maar: stel dat zij zo krachtig zou zijn dat ze poezen en hondjes uit tuinen zou roven??
Overigens zou het verboden moeten worden dat er zo met dieren wordt gemanipuleerd.
(In vorige e-mails schreef ik ‘sakergier’, maar de benaming is eigenlijk giersaker.)

Kieviten worden in Italië, Spanje en Frankrijk in grote aantallen gevangen en opgegeten.
Als je hierover een walgelijk filmpje wil zien, surf dan naar het Komitee gegen den Vogelmord.
(waarop, o schande voor ons, ook een link staat tegen het vergassen van ganzen op Texel).
Wie zijn afschuw over de kievitmoord wil laten blijken, kan op dezelfde site een protest insturen.
Intussen heb ik een Europarlementariër benaderd die heeft beloofd de zaak aan te zullen kaarten.
Ook de mensonterende slachtpartijen op dolfijnen in Denemarken verdienen een protest per e-mail.

Zo kan ik bezig blijven, maar zoals gezegd is dat niet de opzet van Vogeldagboek.
Kijken naar de wonderbaarlijke schoonheid van plant en dier levert heel veel energie en liefde op.
Ik hoop dan ook de komende tijd mooie dingen te kunnen ‘schieten’ over de ontluikende natuur.