Dinsdag was ik na mijn uitstapje in de AWD vlak bij mijn woonplaats Benthuizen
toen ik een eindje verderop langs de Slootweg een bruin dier het water in zag ‘vliegen’.
Een waterkonijn (muskusrat) flitste het door mijn hoofd en zette snel de auto aan de kant.
Toen ik mijn camera richtte zag ik echter dat het een (jonge) haas was. Een waterhaas!

Het dier kwam van de volkstuintjes gerend die tegen de dijk liggen, kennelijk opgeschrikt.
Van hazen is bekend dat ze goed kunnen zwemmen. Als ze in paniek vluchten voor jagers
kunnen ze zelfs een rivier of andere brede stromen oversteken om aan de jacht te ontkomen.

De Benthuizervaart is niet zo breed, tien meter, zo heb ik op Google Earth opgemeten.
Maar aan de noordkant is de ka wel met een beschoeiing afgezet, voor een haas te hoog.
Het dier probeerde diverse malen aan wal te gaan, maar dat mislukte. Je zag hem vermoeider worden.
Hulp bieden? Dat zou het dier niet ´begrijpen´. Bovendien, hoe moest ík aan de andere kant komen?

De haas, waarschijnlijk een jong dier, ziet geen kans de wal op te klauteren.
De beschoeiing aan de noordkant van de Benthuizervaart is te hoog.

Na plons- en spartelwerk bleken de grijze cellen van de haas nog goed te functioneren
want hij besloot terug te zwemmen, naar alle drukte bij en op de Slootweg!
Ik verwonderde me over zo’n bewuste keuze van een ‘primitief’ dier.
Een argument te meer dat wij, mensen, er met onze schietvingers vanaf moeten blijven.

De haas zwom na al zijn inspanningen niet zo snel meer, hij hees zich op de kant
en bleef daar enkele minuten hangen om op adem te komen. Daarna rende hij weg.

Dan maar teruggekeerd. Je moet maar op het idee komen!
Na een tijdje half in het water hangend te hebben uitgerust, rende de haas weg.

Gisteren twee vroege boerenzwaluwen gezien, ze vlogen rond de kijkhut op de Starrevaart.
Daar ook een blauwborst en in Leidschendammerhout een man zomertaling, allemaal lentebodes.
De hele winter gemist maar nu toch weer een koppeltje patrijzen gezien, op bouwland een houtsnip.