Zingende fitis (Phylloscopus trochilus – Willow Warbler) langs de Kniplaan bij de Starrevaart. "Als het fitisje aan ’t eind van zijn blij gestemde inleiding is, dan komt er opeens een verrassende wending; in een klein kort valletje breekt zijn stem – de weemoed van die enkele tonen is onbeschrijfelijk – en dan sterft het liedje uit in altijd zachter wordende, langzaam dalende toonparen". (Jac. P. Thijsse) Wat zou een lente zijn zonder vogelzang? Ik denk als een zure sinaasappel. Maar deze dagen hoeven we daaraan niet te denken want ze zijn uitbundig aanwezig. Vanmorgen op diverse plaatsen zongen de fitissen, onafgebroken weemoedig. De zwartkop gooide zijn klanken, zoals altijd uitbundig, over de Meeslouwerplas en de blauwborst langs de Starrevaart oefende volop zijn bruidslied. Dat is trouwens een heel leuk plekje (als je niet zo van de donkere hut houdt): Grutto’s, die op een vrolijk verbaal onthaal kunnen rekenen van honderden andere grutto’s, |
090331 Het lied der lente
|