Hazen (Lepus europaeus – Brown Hare) horen te springen, te rennen en te huppelen
zoals dit dier op de bovenste foto op een mooie lenteavond eind maart in zuidelijke Benthuizer polders.
Hoge beschoeiingen zijn voor hazen en andere dieren vaak een dodelijke val
waarin ze jammerlijk verdrinken. Waterschappen en beheerders: het kán anders!
Een haas (Vogeldagboek 19 maart) die bijna verdrinkt omdat de beschoeiing te hoog is.
Het leverde mij mooie foto’s op van een ‘waterhaas’ en bewonderende reacties van lezers. Maar het klopt niet!
Een haas hoort niet te verdrinken omdat hij de kant niet opkan, en toch gebeurt dat zeer vaak.
Ook dat blijkt uit reacties. Dat geldt ook voor hermelijnen, egels, reeën en andere zoogdieren
maar ook eenden- en gruttokuikens die nog niet kunnen vliegen en door de waterkou doodgaan.
Ik had er nooit bij stilgestaan, maar al die hoge beschoeiingen in ons land zijn dodelijk voor dieren.
Jan Hurkmans wees me erop
dat het verdrinken van dieren in vaarten, kanalen en andere wateren al heel lang een probleem vormt.
In goed beheerde wateren zijn daarom dieruitstapplaatsen gemaakt, om de 150 meter bijvoorbeeld.
In 2006 heeft de minister van LNV de Gedragscode Flora- en faunawet van de Unie van Waterschappen goedgekeurd.
Er zouden wel tien Vogeldagboeken nodig zijn om alle ins- and outs van de Gedragscode en de wet uit te leggen.
In het kort: alles wat in de Gedragscode staat is onderhevig aan de zorgplicht die de Ffwet in art. 2 oplegt.
De Gedragscode heft de verbodsbepalingen in de Flora- en faunawet niet op!
De Gedragscode heeft niet de status van een ontheffing of vrijstelling.
Artikel 2 van de Flora- en Faunawet formuleert de algemene zorgplicht aldus:
1. Een ieder neemt voldoende zorg in acht voor de in het wild levende dieren en planten, alsmede voor hun directe leefomgeving.
2. De zorg, bedoeld in het eerste lid, houdt in ieder geval in dat een ieder die weet of redelijkerwijs kan vermoeden
dat door zijn handelen of nalaten nadelige gevolgen voor flora of fauna kunnen worden veroorzaakt,
verplicht is dergelijk handelen achterwege te laten voor zover zulks in redelijkheid kan worden gevergd,
dan wel alle maatregelen te nemen die redelijkerwijs van hem kunnen worden gevergd
teneinde die gevolgen te voorkomen of, voorzover die gevolgen niet kunnen worden voorkomen,
deze zoveel mogelijk te beperken of ongedaan te maken.
Gisteravond zag ik in De Wilck tientallen distelvlinders (Vanessa cardui – Painted Lady)
in de bloemen- en kruidenrijke weilanden; op de foto boven zit de vlinder op veldzuring.
Op waarneming.nl staat dat er een invasie is, en wordt gesproken over vele honderden vlinders.
Gelet op het aantal distelvlinders dat ik alleen al in mijn omgeving zag, zullen dat er vele duizenden zijn.
De Unie schreef me dat alle waterschappen deze gedragscode hebben onderschreven; hij wordt in 2011 geëvalueerd.
Opmerkelijk is dat de Unie schrijft: “Ik maak u er wel op attent dat de Flora- en faunawet en de Gedragscode
zich in de eerste plaats richten op het behoud van soorten en niet zozeer het beschermen van individuen”.
(Overigens neemt dat volgens de Unie niet weg dat men streeft naar milieuvriendelijke oevers.)
Deze reactie geeft geen juiste interpretatie van de wet weer.
Soortenbescherming leidt tot niets als je de individuen niet zou hoeven te beschermen.
Daarom zijn de verboden in de Flora- en faunawet NIET gericht op soorten maar op individuen.
Ook het Hoogheemraadschap van Rijnland reageerde desgevraagd op mijn verhaal over de waterhaas.
“Er speelt momenteel veel op het gebied van het natuurvriendelijker maken van oevers.
Dat is overigens wel gericht op de fauna en flora die in of nabij het water leven.
Het is dus niet zozeer gericht op dieren, die abuis in het water belanden, maar die profiteren daar dan ook van”.
Ook voor deze reactie geldt: men is niet verantwoordelijk voor dieren die per ongeluk in het water belanden.
Maar dat wordt anders als men weet dat dit het gevolg is van een slecht aangelegde sloot
(te steil talud of te hoge beschoeiing) en men er niets aan wil doen,
terwijl dat wel in het vermogen ligt. De Benthuizervaart en vele, vele andere vaarten zijn verkeerd aangelegd.
De – in dit geval bijna verdronken – haas en ongetwijfeld een hele serie andere ongelukken waren vermijdbaar geweest.
Kortom: het nalaten van handelingen beantwoordt NIET aan de door de wetgever opgelegde zorgplicht.
De minister heeft dat bij de goedkeuring van de Gedragscode uitgebreid vermeld met duidelijke omschrijvingen.
Van diverse kanten heeft Vogeldagboek berichten ontvangen dat plant en dier onnodig schade wordt berokkend.
Het gaat dan niet alleen om beschoeiingen maar ook over andere activiteiten, vooral baggeren.
De Stichting Natuurvrienden Capelle ligt in de clinch met het Hoogheemraadschap Schieland en Krimpenerwaard.
De Algemene Inspectiedienst is zelfs ingeschakeld omdat geen rekening wordt gehouden met broedende vogels
en van de paaitijd van vissen en amfibieën trekt men zich niets aan, aldus de Stichting.
De Hengelsportfederatie Capelle heeft gevraagd samen op te trekken tegen deze ‘schandalige aanslag op de natuur’.
In Leiden is Hans Adema in de slag met het waterschap over een soortgelijke situatie. Elders zal dat niet anders zijn.
Het is geen eenvoudige materie. Houd je ogen open en als je iets ziet wat gevoelsmatig niet door de beugel kan,
vraag aan de uitvoerders naar het plan van aanpak.
en/of neem contact op met de Groendesk van de AID (030 – 66 92 640).
Waterschappen hebben een Gedragscode, goedgekeurd door de minister, daar dienen ze zich aan te houden.
Maar die code is, zoals hierboven uiteengezet, geen vrijbrief voor het doden van dieren of het vernietigen van natuur.
Scholekster met pullen (Haematopus ostralegus – Eurasian Oystercatcher) gisteravond in De Wilck.
|
