Man en vrouw bruine kiekendief (Circus aeruginosus – Western Marsh Harrier; male at the left)
slepen op 15 mei nog volop met nestmateriaal boven fluitenkruid in de Meerpolder.

Het was weekend en ik wist niet van wie het grasland was en wanneer er gemaaid zou worden.
Ook de (milieu)politie Haaglanden wist het niet maar men zou mij zo nodig helpen.
Na wat speurwerk kwam ik uit bij Jan Oltshoorn, een boer/paardenhouder in Stompwijk.
Hij vertelde dat hij zeker niet voor 1 juni zou maaien en verleende verder alle mogelijke medewerking.
Lang (‘oud’) gras wordt gebruikt voor paarden, die krijgen kolieken van vers gras.

In mijn eentje zou ik niet in staat zijn een beschermingsactie te ondernemen, ook al omdat ik met vakantie zou zijn
als er gemaaid zou worden en bovendien heb ik nauwelijks ervaring met nestbescherming.
Gelukkig bood Martin van de Reep zijn hulp aan. Hij is erg actief met uilen- en weidevogelbescherming
in het gebied van de Werkgroep Groenbeheer Nootdorp-Leidschendam, en ook op andere plaatsen.

Bruine-kiekendiefexpert Henk Castelijns van de Werkgroep Roofvogels Nederland
gaf ons zeer gewaardeerde adviezen. Door observaties van ons en enkele andere vogelaars
(we moesten de precieze locatie te weten komen) dachten we dat de kieken medio juli zouden uitvliegen.
Dat zou betekenen dat de vogels zo’n zes weken ‘onbeschermd’ op hun nest zouden zitten.
De ervaring heeft geleerd dat de jonkies geen kans zouden hebben tegen honden, katten en vossen.

Een juveniele bruine kiekendief (Circus aeruginosus – Western Marsh Harrier; juvenile)
heeft een eigele kop en een vrijwel egaal chocoladebruin verenkleed. Foto vanmiddag in Zoetermeer.

Samen hebben we alles nog eens met Jan Oltshoorn doorgesproken en daarna is Martin aan de slag gegaan.
Jan zou bellen als hij ging maaien en er zou een stuk gras van ca. 12 x 12 meter ongemaaid blijven.
Martin regelde een accuklok bij een boer, de WGNL stelde een batterij beschikbaar
en van Landschapsbeheer Zuid-Holland mochten we een ‘schapennet’ van 50 meter kopen.

Op mijn vakantieadres in Frankrijk had ik internet en werd ik op de hoogte gehouden.
Simon Post zou helpen en had met Martin alles doorgenomen wat er gedaan moest worden.
Echter, de berichten werden steeds somberder: de activiteiten van de bruine kiekendieven namen af.

Omdat het telkens regende werd er uiteindelijk pas op 16 juni gemaaid.
Alles lag gereed: schriknet, pulsgenerator, schoorpalen voor het schriknet, aardpen en markeerstokken.
Maar wat inmiddels gevreesd moest worden bleek bewaarheid: de broedpoging was mislukt.
Het nest lag wel op de verwachte plek, maar het was al weken niet meer gebruikt en er lag slechts een braakbal.

Voor de zekerheid is op andere ‘mogelijke’ broedplaatsen nog gekeken, maar niets gevonden.
Ook alarmeerden er geen bruine kiekendieven, al was er wel een vrouw in de buurt aanwezig.
Martin denkt dat de broedpoging mislukt kan zijn doordat de begroeiing door de regen was platgeslagen.

Vogels zijn erg plaatstrouw als het tot een succesvol broedsel is gekomen. Of het mislukken van deze broedpoging
gevolgen heeft voor een hernieuwde poging in 2010 wordt spannend. Het ‘lange’ gras staat er in elk geval weer.
Als de kieken opnieuw komen, zullen we zeker weer een beschermingspoging ondernemen.
Met dank aan iedereen voor de inzet, ook al leverde het dit jaar geen resultaat op.

Een rietvink (Euthrix potatoria – The Drinker; female) is een grote nachtvlinder.
Dit is een vrouw, van ruim 3 cm lang. Een algemene soort van rietvelden, vandaag in het Prielenbos.
De rups drinkt van de dauw, vandaar de bijnaam (en Engelse naam) ‘drinker’.
De rietvink is te onderscheiden van andere soorten aan de diagonale streep over de vleugel.

Jonge futen (Podiceps cristatus – Great Crested Grebe) liften mee op de rug van een ouder. De Wilck 1 juli.