Vos (Vulpes vulpes, Red Fox) vanmorgen betrapt in de duinen bij De Zilk.
In de Amsterdamse Waterleidingduinen, tussen De Zilk en Zandvoort,
weten vossen zich goed te handhaven. Kennelijk voedsel in overvloed.
Toch zijn er mensen die, ongetwijfeld met de beste bedoelingen, vossen voeren.
Dat moet je natuurlijk niet doen, bovendien kunnen dieren daar afhankelijk van worden.
Rugzakvossen worden die tamme dieren in de AWD genoemd:
ze weten dat er uit de rugzak van mensen (ook van fotografen…)
wel eens wat lekkers kan komen. Als u naar de AWD gaat en zo’n vos ontmoet,
moet u niet vreemd opkijken dat Reinaert graag even uw tas of rugzak onderzoekt.
De fraaie vossenfoto’s die je uit dit gebied ziet, zijn veelal van rugzakvossen.
Vandaag was ik in de AWD en daar heb ik een ‘wilde’ vos, een ‘echte’, betrapt.
Dat ging zo. Na de eerste koude fietskilometers was ik in dekking gegaan.
Dat doe ik graag: gewoon een poosje op een ‘interessante’ plek stil gaan staan of zitten,
zorgen dat je wegvalt tegen de achtergrond, en dan luisteren en kijken, en geluk hebben.
Na een poosje wilde ik juist de camera op twee vuurgoudhaantjes richten
toen ik verderop de schim van een vos zag. De wind stond op mijn neus dus rook hij me niet.
Ik had me geposteerd op een kruising van paadjes en daar kwam hij even later aan.
Wel een apart gevoel: een vos te sluw af zijn! Hij kwam behoorlijk dichtbij
maar toen bleef hij stokstijf staan: ongetwijfeld kent hij de omgeving goed en zag hij iets afwijkends.
Op het moment dat hij me aankeek drukte ik op de knop en dat dit echt geen rugzakvos was,
bleek meteen: in een fractie van seconden was hij verdwenen. Slechts één foto!
Bijna net zo schuw zijn grote zaagbekken. Wil je die van dichtbij fotograferen,
dan moet je dat vanuit een kijkhut of schuiltentje doen, benaderen lukt vrijwel niet.
Toen ik een paartje in een kanaal zag zwemmen probeerde ik het nog even,
maar ze zien je zelfs door de struiken zo snel dat je er niet bij kan komen.
Men doet wel eens lacherig over mijn camouflagenetje, maar dat bewees weer goede dienst.
Toen ik zag welke richting de zaagbekken langzaamaan afzakten,
ben in vanaf het talud tussen de duindoorns (ja, au!) een eindje richting kanaal geslopen,
netje over mijn hoofd en camera en op die manier heb ik ze toch nog kunnen ‘schieten’.
Drie foto’s van grote zaagbekken (Mergus merganser, Goosander; female above) in de AWD,
tweemaal de vrouw en eenmaal de man. Deze winter heb ik trouwens weinig zaagbekken gezien.
Een paartje wilde zwanen (Cygnus cygnus, Whooper Swan; 2 adults and 2 juv.) met hun jongen.
Op de terugreis wip ik altijd in De Wilck aan, daar baltsende smienten (Mareca penelope, Eurasian Wigeon).
