Schrijver Vertaling Uitgave Oorspronkelijke titel |
De slechtvalk
Deze heruitgave is een vertaling van een Engels boek uit 1967 van John A. Baker. Het is een leesboek over de belevenissen van de schrijver, die van de herfst tot in het voorjaar het doen en laten volgt van een aantal slechtvalken die hun winterverblijf houden in de buurt van zijn woonplaats in het oosten van Engeland. Ik zou dit boek willen aanduiden als non-fictie literatuur. Het boek is niet alleen geschreven om kennis over het gedrag van deze slechtvalken met de lezer te delen, maar vooral ook om te boeien en te ontroeren met de wijze waarop dingen worden beschreven. Baker hanteert daarbij een gedragen en wat plechtig aandoende schrijfstijl, waar ik even aan moest wennen. Een willekeurige zin uit het boek om dit te verduidelijken: “Een kleurenspel van eendenkoppen smeulde boven het schuimende blauwe water: kleine talingen, bruin en groen, met een snavel als fluweel; koperrode smienten met hun chroomkleurige kroon, als van een wapenschild; koppen van wilde eenden, die groen leken in de schaduw, maar die in het zonlicht oplichtten tot turkoois en het zachtste, glanzende blauw.” Na enige tijd begon het boek me te pakken. Een man die een half jaar lang, bijna elke dag van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat achter een paar slechtvalken aangaat en met zeer grote gedrevenheid beschrijft wat zij doen. Je komt van die man zelf niets te weten, alleen zie je dat hij steeds meer leert van de valken. Hij kan hun gedrag steeds beter voorspellen, en het lukt hem ook om steeds dichter bij deze prachtige jagers te komen. Er ontstaat een vreemde maar intrigerende band tussen de schrijver en ‘zijn’ wilde jagers. De valken zijn steeds minder bang van hem, beschouwen hem als een onderdeel van hun wereld. Uiteindelijk, vlak voor de slechtvalken weer op trek zullen gaan, lukt het de schrijver om een valk zeer dicht te benaderen. Ronald Klingers, 9 augusts 2010 |
De slechtvalk
|
|