Bij het Noorderhavenhoofd in Scheveningen zwierven vandaag drie sneeuwgorzen
(Plectrophenax nivalis, Snow Bunting; female and two males), 2 mannen en 1 vrouw.

Het is op het ogenblik een beetje stilletjes in de polders. Dus weer eens richting kust,
waar ik met mijn neus in de boter viel – in dit geval kan je beter zeggen in de Scheveningse vis!
Want op in het hoekje tussen Noorderhavenhoofd en boulevard scharrelden drie sneeuwgorzen.
Ze bleven niet lang zitten, toen ik later terugkwam waren zij er weer en kreeg ik ze beter te zien.

Tussendoor was ik naar het Zuiderhavenhoofd gegaan, daar zwom een ijseend, vertelden ze me.
Inderdaad, op redelijke afstand was daar een vrouw ijseend aan het foerageren.
Na een tijdje ging ze naar de overkant van de haveningang en toen de hagel neerkletterde,
besloot ze kennelijk Scheveningen te verlaten en vloog ze langs de kustlijn naar het zuiden.

Sneeuwgorzen zijn de meest noordelijk broedende zangvogels van Europa.
’s Winters kan je ze bij ons regelmatig in kleine groepjes aantreffen (vooral) langs de kust.
Ook ijseenden zijn broedvogels van arctische gebieden. Ze overwinteren op zee
maar soms, zeker na westerstormen, worden kleine aantallen langs de kust waargenomen.

Nog enkele foto’s van de mooie sneeuwgorzen (Plectrophenax nivalis, Snow Bunting).
In zomerkleed doen de mannen hun naam eer aan: ze zijn dan geheel wit met donkere vleugelpunten.

IJseend (Clangula hyemalis, Long-tailed Duck) vanmiddag tussen de havenhoofden.
Aanvankelijk dacht ik dat het een adulte vrouw was, maar het schijnt een 1e wintervogel te zijn.

NB: op 26 november is de vogel in vistuig verstrikt geraakt en gered; klik hier.

***
Geluidenboek
Aan het Geluidenboek toegevoegd de roep van een kwartel en van een rode wouw.