In elk geval trekken ganzen al weer noordwaarts en zag ik weer zwanen.
Knobbelzwanen zijn niet geheel verdreven geweest, wilde en kleine zwanen wel.
Maar in de polders tussen Wassenaar en Voorschoten foerageerden dit weekend
weer een groep van twintig wilde zwanen en in de Oostbroekpolder vanmiddag vier kleintjes.

De opvallendste verschillen tussen deze arctische zwanensoorten zitten in de grootte
(een wilde zwaan is ongeveer even groot als een knobbelzwaan, een kleine is kleiner…)
en in de vorm en de hoeveelheid geel op de snavel (een wilde zwaan spitser en langer
dan een kleine zwaan en het geel loopt onder het neusgat door, niet bij een kleine zwaan).

Wilde zwanen (Cygnus cygnus, Whooper Swan) in de Papenwegse Polder, Wassenaar.

Kleine zwaan (Cygnus bewickii, Bewick’s Swan) vanmiddag in de Zoeterwoudse Oostbroekpolder.
Ik heb er in het voorbije decennium nog nooit zo weinig gezien als in dit seizoen.

Nog subtieler zijn de verschillen tussen ‘onze’ aalscholvers (Phalacrocorax carbo sinensis)
en de grote aalscholvers langs de Noord-Atlantische kust (P.c.carbo) incl. Groot-Brittannië.
De grote aalscholvers zijn inderdaad soms groter dan de aalscholvers van ons continent.

Het enige doorslaggevende verschil tussen beide soorten aalscholver
is de scherpte van de hoek die de gele naakte huid van de keelzak maakt.
Is die hoek scherper dan 65 graden dan is het een carbo, anders een sinensis.
Op de Klinkenbergerplas bij Warmond zit al enkele weken zo’n zeldzame grote aalscholver.

Grote aalscholver (Phalacrocorax carbo carbo) op de Klinkenbergerplas.

Op deze foto’s heb ik de hoek van de keelzak (Gular pouch) ingetekend
bij een Phalacrocorax carbo sinensis (links) en de P.c.carbo (at the right).