De seizoenen komen, de seizoenen gaan. Alles is altijd anders.
Hoog boven mijn hoofd roept een grutto. Een grutto!
Het mooiste vogelgeluid dat je aan het einde van de winter kan horen.
De jaargetijden veranderen, de roep van de grutto blijft altijd hetzelfde mooi.
Vorige week kwamen de meldingen binnen dat Koning Grutto
zijn buitenverblijven had verlaten en onderweg was naar zijn rustplaatsen.
In het weekend heb ik wat vaste locaties afgestroopt, in Waddinxveen was het raak.
In de Voorofsche Polder waren er een paar aan het foerageren,
boven ’t Weegje hoorde ik hem voor het eerst roepen; daar stonden er ook een handvol.
Vanmiddag op de Starrevaart waren er een poosje vijf aanwezig.
Binnenkort zal de Koning verhuizen naar zijn werkpaleizen op de weilanden.
De grutto is een sterk bedreigde soort. In Nederland broeden verreweg de meeste grutto’s,
dus dragen wij er een speciale verantwoordelijkheid voor. Uit gegevens blijkt intussen
dat de achteruitgang door jagers in Frankrijk en andere jagerslanden minder sterk is,
dan de teruggang als gevolg van ongeschikt geworden broedgebieden in ons land.
Daarom is het altijd weer spannend: zouden er dit jaar veel terugkomen?
Of gaat de daling in aantal nog door? Misschien weten we de komende weken wat meer.
Paartje brilduikers (Bucephala clangula, Goldeneye) vanmiddag op de Starrevaart.
Daar ook deze aalscholver (Phalacrocorax carbo, Great Cormorant; breeding plumage) in zomerkleed.
Op de Meeslouwerplas zag ik vorige week één kuifduiker, in het weekend werden er twee gemeld.
Ik trof er vanmorgen maar één. Aan de veren in de nek te zien zou dit wel eens een andere
kuifduiker (Podiceps auritus, Horned Grebe) kunnen zijn dan die ik vorige week heb gefotografeerd.
