Man noordse witsnuitlibel boven (Leucorrhinia rubicunda, Northern White-faced Darter, male)
en daaronder een man venwitsnuitlibel (Leucorrhinia dubia, Small Whiteface, male, below).
Deze libellensoorten lijken sterk op elkaar, de verschillen zitten in de details.
Wel duidelijk: de ader langs de voorrand van de venwitsnuitlibel is tot het midden (de knoop) zwart
en vanaf de knoop tot het einde geel. De kleurvlekken op het achterlijf zijn bij de venlibel kleiner.

Op zandgronden komen in Nederland vijf soorten witsnuitlibellen voor,
drie zeldzame en twee algemenere, de noordse -en de venwitsnuitlibel.
Over Europa genomen is de noordse de minst voorkomende, de ‘ven’ wellicht de talrijkste.

Daar merkte ik twee weken geleden niets van in Drenthe. Tijdens die zonnige week
fladderden ze massaal rond op het Dwingelderveld en in Boswachterij Ruinen.
Althans, de noordse, want de venwitsnuit is bij ons zeldzamer. Zie website Vlinderstichting.
Voor mij waren ze allemaal prachtig, want in de lage Hollandse streken zie je ze niet.

Ook vrouwen noordse witsnuitlibel boven (Leucorrhinia rubicunda, Northern White-faced Darter, female)
en vrouwen venwitsnuitlibel (Leucorrhinia dubia, Small Whiteface, female, below) lijken op elkaar.
Hier geldt eveneens: een goed determinatieboek en goed kijken zijn nodig om ze te onderscheiden.

De dramatische achteruitgang van weide- en akkervogels ‘voelde’ ik in Rheebruggen.
Daar zag ik nog wél een graspieper (Anthus pratensis, Meadow Pipit) met voedsel in de snavel.
In De Wilck broedden nog geen tien jaar geleden ook graspiepers en veldleeuweriken,
nu misschien nog een laatste paartje leeuweriken, maar piepers al niet meer.
Het is de schande van het overheidsbeleid, waar Bleker c.s. nog steeds scheppen ellende bijgooien.


***
Recensie

Lente
Een tipje van de sluier…

Theo Schildkamp, De Fontein|Tirion 2011, ISBN 978 90 5210 853 7, € 12,50
Leuk, informatief (cadeau)boekje voor de jeugd met veel aardige tekeningen.
Klik hier voor een uitgebreidere bespreking