Kraanvogels op trek naar hun broedgebieden in het noorden van Europa vormen een fraai, ook ‘muzikaal’, spektakel.
In het westen van ons land zie je ze niet zo vaak, maar vandaag met de zuidoostenwind
was het ook in Holland kraanvogelfeest (zie waarneming.nl) met enkele forse groepen.

Ik reed in Zoeterwoude toen ik in de verte een zich traag voortbewegend ‘lijntje’ grote vogels zag.
Het was rond 2 uur. Snel wat foto’s gemaakt en het gaspedaal (te) stevig ingetrapt richting N11,
in een poging de vogels van wat dichterbij te kunnen zien. Tevergeefs, ze waren noord-noordoost verdwenen.
Ik had er aanvankelijk 21 gemeld, maar op de foto’s thuis zag ik dat het 22 kranen waren.

Langs de Kniplaan bij de Starrevaart zit een vrouw topper (Aythya marila, Greater Scaup; female) in een plasje.
Heel opmerkelijk, want het zijn kustvogels die slechts een enkele maal een binnenwater opzoeken.
En dan in een ‘badkuip’. Het zal een gewonde (ziet er niet naar uit) of een ontsnapte tamme eend zijn.
Ze lijken op kuifeenden. Onderscheid: geen kuif, veel wit op de kop, lichte vlek bij het oor
en een onmiskenbaar kenmerk: geen brede zwarte vlek op de snavelpunt maar een kleine ‘nagel’.

Steeds meer grutto’s (Limosa limosa, Black-tailed Godwit; male) verkennen hun broedgebieden.
Deze zat in De Wilck en drukte zich tegen de grond toen een sperwer overvloog. Je weet maar nooit…

Een beetje achteloos schreef ik vrijdag bij de verkleurende ‘bovenpoot’ van de grote zilverreiger: tibia/dij.
Formeel fout natuurlijk. Dat weet ik ook wel, maar vogelaars gooien dij en tibia meestal op één hoop.
Zelfs de beste vogelgids, die van de ANWB, zet bij de vogeltopografie het verwarrende: ‘dij’ (tibia).
Dat doen bijv. ook Handboek/Zakgids Vogels van Nederland en Vogeldeterminatie van Harris c.s.
Als antwoord op de reacties van lezers (dank daarvoor!) over de opbouw van het pootskelet hierboven
een compleet ‘plaatje’, van nagels/tenen via enkel, tarsus, hiel, tibia en knie naar de dij!