Hazen staan zwaar onder druk, zeker in het westen van Nederland. De oorzaken zijn bekend.
Lange slierten hazen zie je niet meer door de polders rennen, dat is verleden tijd.
Zaterdag zag ik bij De Wilck een mini-groepje van vier rammelende hazen.
Toen door al het geren de hormonen flink opgefokt waren, volgde een – korte – paring achter het hek.
Het paartje zonderde zich af om te poetsen, te rusten en te laveien (jagersterm voor voedsel zoeken).
Ze zweren elkaar geen eeuwige trouw: die kan duren tot ze even later in een rammelende groep
een geschiktere kandidaat vinden, tot wat langere tijd. Moeren werpen meestal drie keer per jaar.
Op een akker zochten zaterdag een holenduif (Columba oenas, Stock Dove; above)
en een zwarte kraai (Corvus corone, Carrion Crow) naar achtergebleven zaadjes.
