Vanmiddag in het Zoetermeerse Westerpark tevergeefs geprobeerd nachtegalen te fotograferen.
Ze zongen hun zoete zang heel uitbundig, zoals we van ze gewend zijn, maar onzichtbaar in de struiken.
Een vrouw zwartkop (Sylvia atricapilla, Blackcap, female) zong ook nu en dan, zij liet zich wél bewonderen.
De heren zwartkop, die inderdaad een zwarte kap op hun kop hebben, bleven buiten camerabereik.
Ook in het Westerpark een paar vuurjuffers (Pyrrhosoma nymphula, Large Red Damselfly; female above).
Het zijn juffers die altijd heel vroeg (al in maart) vliegen. De vrouw (boven) is van de vorm typica.
Mannen zijn slanker en hebben alleen een donkere tekening op hun achterste delen, niet op de rest van hun lijf.
Dit is geen vrouw azuurwaterjuffer (no Azure Damselfly) zoals ik eerst dacht, maar een vrouw variabele waterjuffer
(Coenagrion pulchellum, Variable Damselfly). Libellendeskundige Weia Reinboud schreef me over het verschil:
Bij vrouwen zijn de vlekjes op het halsschild slechts een ‘zacht’ kenmerk; bij mannetjes is dit helemaal niet van belang.
Het enige verschil dat telt, is de vorm van de achterrand van het schildje. Bij variabele waterjuffers – duidelijk op foto –
is dat sterk gegolfd met een flink puntje in het midden. Bij azuur is het zwak gegolfd en maar een miezerig puntje.
Overigens is het een driedimensionale structuur en dus niet uit alle hoeken goed te beoordelen.
Bovendien vervormen die achterranden door het gebruik (= paren) en dan wordt het nog lastiger.
De meeste vrouwtjes hebben meer blauw op de rug van het achterlijf, bij azuur zijn ze meestal zo zwart als op je foto.
Dus als je een zwarte ziet is de kans op azuur een stuk groter dan op variabele, zie je een vrouwtje met blauw
dan liggen de kansen andersom. Maar een kans is geen zekerheid… (Spookverlaat gisteren.)
Gisteravond in De Wilck was een paartje grutto’s (Limosa limosa, Black-tailed Godwit) met drie kuikens
druk aan het eten. Op de foto boven een moeder (heel lange snavel) met één van haar jongen.
Juist toen een regenbui overtrok, besloten de ouders naar een aangrenzend weiland te verkassen.
Ze vlogen over een sloot ten teken dat de kuikens moesten volgen, en die doken braaf het water in.
***
Petitie vogeljacht Malta
Soms word ik wel eens ‘actiemoe’: er worden zo veel dieren op onze planeet bedreigd,
dat je wel petities kan blijven ondertekenen. Maar het is ook de enige manier om iets te bereiken.
‘Onze’ zomertortels en kwartels en andere vogels worden door onze Europese ‘partner’ Malta
massaal tijdens hun trek afgeknald. Laten we onze vogelvrienden dáár helpen en teken hier!
|
|
