Bij Kasteel Duivenvoorde in Voorschoten foerageren in het park al enkele weken appelvinken.
Appelvinken! Eén van de grootste vinkensoorten, prachtig gekleurd, maar uiterst schuw.
Ze broeden nog met duizenden in de bossen op de zandgronden. Hier in het westen
van het Groene Hart zie je ze niet vaak, alleen in de winter, maar ook dan sporadisch.

Vanmorgen ben ik naar Duivenvoorde gereden, hemelsbreed vlak bij de Starrevaart
maar met de auto moet je een eind omrijden. Ik was er vrij vroeg, koude tenen en vingers,
maar al na een half uur doken er meer dan dertig appelvinken in een enorme taxus.
Ze vreten van de zaden, midden in de boom, slechts een paar vogels lieten zich kort aan de buitenzijde zien.

En dan gaan ze er weer vandoor, elders op een rustige(r) plek hoog in de bomen uitbuiken.
Pas na zo'n twee uur kwamen ze terug, zelfde aantal, slechts één vogel liet zich op de foto zetten.
Appelvinken zijn gespecialiseerd in ket kraken van harde noten, zelfs kersenpitten.
Berekend is dat ze met hun zware snavels een kracht van vijftig kilo kunnen uitoefenen!

Ik heb nog geprobeerd te achterhalen wat voor soort taxaceae het is, niet met zekerheid te zeggen.
Het is een joekel, op een open veldje vlak bij het kasteel, waarschijnlijk een Taxus baccata.
(En nadat ik dit stukje al gepubliceerd had, las ik dat het inderdaad een 'gewone' taxus is.
Nou ja, misschien wel de grootste van heel Nederland, met een basisomtrek van ruim 8 meter).