De bever (Castor fiber, Castor d'Eurasie, European Beaver) is een pure vegetariër en eet uitsluitend
bladeren (dat heb ik ze meestal zien doen) en bast van zachte bomen en ook planten en de wortelstokken van riet.
In het riviertje de Bez in de Drôme – ik schreef er eerder over – heb ik regelmatig bevers gezien.
Als ik gelegenheid had ging ik meestal zo tussen 8 en 9 uur 's avonds op flinke afstand van hun burcht zitten,
rustig, verscholen tussen struiken. Ik weet niet of ze me ooit opgemerkt hebben, aan hun gedrag
was dat in elk geval niet te merken. Maar wellicht hielden ze me uit hun ooghoeken toch in de gaten.
In elk geval heb ik diverse avonden genoten van deze grote knaagdieren. Meestal dook er ineens één op,
die ging een poosje doodstil liggen, dan zwom hij terug naar de burcht en vervolgens,
soms met een lange tussenpoos, ontstond er wat meer activiteit, vooral als het donkerder werd.
Hoeveel bevers er in de burcht vertoefden? Minimaal twee, ik heb er nooit meer tegelijk gezien.
Maar in vermoed toch wel drie tot vijf, afgaande op de verschillende plekken waarop ze uit de burcht kwamen.
Eén dier leek me jonger dan de andere, maar dat is lastig vast te stellen als je ze niet naast elkaar ziet.
Een heel aardig en interessant weblog over bevers is van Willy de Koning; kijk ook bij Zoogdiervereniging.
Dit is de beverburcht (gîte, lodge) in de Bez. Een erg lang bouwwerk in een inham van de snelstromende rivier.
Meestal één en soms twee bever(s) lag(en) een tijdje stil voor de burcht de omgeving te bekijken.
Het is een dagelijks ritueel: een bever kruipt vervolgens tegen de stroom in naar een lage oever vol struiken.
Eenmaal tussen de struiken begint de bever te knagen. Althans, je ziet de bever niet meer
maar takken vliegen door het geweld heen en weer. En dan lijkt het wel alsof er een beer terugkomt naar de rivier…
Dit is trouwens een zogend vrouwtje, te zien aan de gezwollen tepels (inzet rechtsboven).
De lactatieperiode is de enige gelegenheid om op het oog het verschil tussen man en vrouw bever vast te stellen
Met een tak vol vers voedsel loopt en zwemt de bever terug richting burcht. De opvallend oranje tanden zijn te zien.
Ook beverratten hebben die, wat voor verwarring kan zorgen. Beverratten zijn echter een stuk kleiner
en hebben een ronde in plaats van een platte staart. Als je de dieren naast elkaar ziet, is het verschil onmiskenbaar.
Ten slotte zoekt hij een geschikte plek (deze werd dagelijks gebruikt) om de blaadjes van de takken te knagen.
