Auteur Uitgave
|
De Vinkenvent Op zoek naar de waterral van IJsland tot Japan Stelt u zich voor: u zit aan een tafeltje in een horecagelegenheid. Een heer op leeftijd vraagt of hij mag aanschuiven. U raakt in gesprek. De man blijkt als passie in zijn leven onderzoek naar waterrallen te hebben. Hij heeft deze vogels een groot deel van zijn leven onderzocht en gevolgd over grote delen van de wereld. Van die reizen doet hij uitgebreid verslag. U hangt aan zijn lippen, want deze man heeft echt wat te vertellen. Niet alleen over de rallen en andere vogels die hij tijdens zijn expedities heeft gezien, maar ook over het reizen, over de natuur en de vegetatie, over de landen en over de mensen die daar wonen. Over alle problemen die hij tijdens zijn expedities heeft ondervonden, de tegenwerkende autoriteiten, maar ook over de hulp die hij vaak uit onverwachte hoek kreeg. Dit boek is als het ware zo’n verteld levensverhaal. Het is niet echt geredigeerd, maar komt rechtstreeks uit het hart van De Kroon. En zoals dat met levensverhalen gaat, soms is er een wat te lange uitweiding of een minder boeiend stukje, maar dat neem je zonder meer voor lief. Immers, het is zo fascinerend hoe iemand zo kan opgaan in zijn onderzoek naar deze wat geheimzinnige vogelsoort. De Kroon beschrijft hoe zijn passie voor de waterral begin jaren zestig begonnen is, toen hij in de buurt van Gorinchem zijn eerste waterral spotte. Juist door de moeite die het kost om waterrallen te zien, omdat deze vogels meester zijn in het verstoppen, raakte De Kroon steeds meer in de ban van deze vogelsoort. Eerst in eigen land, later in grote delen van het Euraziatische halfrond, van IJsland tot Japan, ging De Kroon samen met zijn echtgenote Maria Mommers op onderzoek uit, om zoveel mogelijk over deze vogel aan de weet te komen. In dit lijvige boek, door De Kroon in zijn voorwoord zelf omschreven als een ornithologisch getinte autobiografische vertelling, doet hij uitgebreid verslag van zijn avonturen. Dat jarenlange onderzoek mag gerust wetenschappelijk genoemd worden, ook al is De Kroon geen bioloog of wetenschappelijk medewerker aan een universiteit. Zo is het hem gelukt, na vele vangsten van waterrallen met zelfontwikkelde vallen, na volhardend onderzoek aan balgen van waterrallen die hij mocht bekijken in allerlei natuurhistorische musea en universiteitsgebouwen, en later zelfs met DNA-bloedmonsters, om vast te stellen dat de in het Verre Oosten voorkomende waterral geen ondersoort is, maar een aparte soort, de Bruinwangral (Rallus indicus). Enkele jaren geleden is deze ‘nieuwe’ soort officieel erkend. Waarom heet het boek De Vinkenvent? Dit is een bijnaam die De Kroon kreeg van een bewoner van de Lingedijk, die graag de gek met iemand stak, kennelijk vanwege de destijds rode baard van De Kroon. Ronald Klingers, 30 mei 2014 |
De Vinkenvent
|
|
