Kemphanen (Philomachus pugnax, Combattant varié, Ruff; males) in allerlei kleuren
vandaag in de Groene Jonker. Het zijn allemaal mannen, vrouwen/jongen arriveren later in ons land.

Kemphanen zijn de meest modebewuste vogels die ik ken. Hennen niet, de heren!
Goede mode-ontwerpers zijn trouwens ook mannen. Kempmannen zie je in veelkleurige pakken,
in velerlei combinaties van wit en bruin en zwart en geel en donkerrood.
In het voorjaar, tijds de balts, zijn ze op hun mooist. Maar 'toernooivelden' zijn er in NL nauwelijks meer.

Kempmannen zijn ook zelfzuchtig: terwijl hun vrouwen nu de jongen in Noord-Europa verzorgen,
waaraan ze niet meewerken, zijn ze al naar het zuiden vertrokken om zo snel mogelijk
de warme tropen op te zoeken. Die vele veren zijn daar wellicht te warm en vervangen ze nu. Rui!
Tijdens tussenstops kunnen we ze op het ogenblik in ons land bewonderen, nog half in zomerkleed.

Zoals in de Groene Jonker in Zevenhoven/Nieuwkoop. Het is een gebied waar natuurliefhebbers,
vooral vogelaars, deze jaren oren en ogen te kort komen. Vandaag weer volop genoten.
Wat gestruind, gefotografeerd, tevergeefs gezocht naar de steltkluten met jongen
(anderen hadden ze wel gezien), op een bankje gekletst, Hollandse luchten vol vogels.

Elk natuurgebied verandert van karakter. Een proces dat elk jaar doorgaat. In mijn dorp Benthuizen
heb je het Bentwoud. De (onder)begroeiing wordt steeds dichter. Gele kwikstaarten?
Vorig jaar nog veel, dit jaar hooguit enkele paartjes. Die hebben, net als veldleeuweriken,
lage begroeiing nodig. Spotvogels dit jaar niet gezien. Zo verandert alles doorlopend.
Pioniersgebieden als de Groene Jonker zie je van karakter veranderen. Levende natuur!

De geoorde futen, die je enkele jaren geleden volop zag en waar beheerder Natuurmonumenten zo trots op is
dat er een prachtig welkomstbord van is gemaakt, zijn er vrijwel niet meer. Te weinig voedsel.
Dat heeft te maken met een toenemend aantal (roof)vissen die 'hun' insecten opeten.

Soorten als klein(st) waterhoen, porseleinhoen (zit er nog wel) hebben open slikruimtes nodig.
Het is een dynamisch proces, dat boeiend is om te volgen. Andere soorten profiteren weer,
zoals blauwborsten, meeuwen, in het algemeen gesproken de wat 'algemenere' soorten.
Maar desondanks: ga eens kijken, je kan er heerlijk tussen het riet wandelen, een oase van vogels!

Ruiende zomertaling (Spatula querquedula, Sarcelle d'été, Garganey; male). In deze tijd van het jaar
lijken man, vrouw en jongen op elkaar en zijn ze heel lastig van elkaar te onderscheiden.
Dit is een man, nog vaag te zien aan de donkere kin en de donkere borst. Is niet gemakkelijk hoor!

Bosruiters (Tringa glareola, Chevalier sylvain, Wood Sandpiper) broeden in Noord-Europa, ze overwinteren
in Afrika. Sinds enkele weken zijn ze op trek en kan je ze hier zien, met een wat rommelig zomerpak.