Jonge woudaap (Ixobrychus minutus, Blongios nain, Little Bittern; juvenile) vanmiddag in het riet.
Het zijn inderdaad net kleine aapjes die met hun lange tenen langs de rietstengels kruipen,
meestal vrijwel niet zichtbaar. Bruin, met nog nestharen op de kop, nu en dan gevoerd door vader.
Die vliegt een eind verder weg naar een ander poeltje in de rietvelden om te vissen
en komt met de buit terug. Ook moeder vliegt wat heen en weer, maar haar heb ik niet zien voeren.
Geduld heb je nodig, en je moet doorlopend opletten. Vandaag heb ik vijf uur langs het riet gezeten.
In al die tijd heb ik hooguit tien keer een rietaap zien vliegen, gemiddeld één per half uur.
Je hebt meestal slechts kort de tijd om foto's te maken, zeker als ze aan het vliegen zijn.
Dan komen ze 'ergens' omhoog uit het riet, en duiken er een eindje verderop weer in.
Als je echter zo´n prachtig reigertje laag boven het riet voorbij ziet snuiven, vergeet je de tijd.
De natuur is tijdloos. Als je daarvan je portie kan meepikken, raak je zelf de tijd ook kwijt!
Vader woudaap (Ixobrychus minutus, Blongios nain, Little Bittern; male) gaat op jacht.
Daarna vliegt hij naar de plek waar twee of wellicht drie jonge rietaapjes op hem wachten.
Aan zijn volle krop is te zien dat hij heel wat waterdiertjes en insecten gevangen heeft.
Het voederen is slecht te zien omdat de jonge vogels, veiligheidshalve, in het riet blijven zitten.
Als pa weg wil vliegen, pakt een jonge vogel hem bij zijn poot. Een tweede zit iets hoger, slecht te zien.
Woudaapjes zijn klein, dat valt op deze foto van de man in een rietkraag goed op.
Het lichaam is zo groot als van een waterhoen, de poten en de nek zijn veel langer.
Het is in ons land een erg zeldzame broedvogel. Een reden om extra te genieten van deze fraaie vogels.
