Foeragerende oeverlopers (Actitis hypoleucos, Chevalier guignette, Common Sandpiper; juv.) zie je meestal
vanaf paaltjes eten zoeken, op planken en balken in het water, op stenen beschoeiingen, op harde oevers.
Zo niet deze oeverloper gisteren in Zoetermeer die zich te goed deed aan insecten in het gras
en hooguit even een plasje op een boerenpad opzocht. Witgatjes lijken sterk op oeverlopers,
de laatste heeft evenwel een opvallende lichte inham tussen borstband en vleugels. Dit is een jonge vogel.
In de lage sierconiferen in onze tuin zitten behalve bremwantsen ook flink wat struiksprinkhanen
(Leptophyes punctatissima, Sauterelle ponctuée, Speckled Bush-cricket; female at the top and male).
Ze behoren tot de groep sabelsprinkhanen. De legboor van het vrouwtje (foto boven; man onder) is kort.
Met hun korte vleugels kunnen ze niet vliegen. Hun antennes zijn opvallend lang.
Struiksprinkhanen zijn geheel bedekt met spikkeltjes. Hun geluid is te hoog voor mensenoren.
Gisteren en vandaag zonnig weer. Uiteraard laten insecten zich dan weer volop zien, zoals distelvlinders
(Vanessa cardui, Vanesse du chardon, Painted Lady). Van deze soort zag ik er niet veel, wel op verschillende plaatsen.
Steenuiltje zit wakker te worden in de stralende ochtendzon (Athene noctua, Chevêche d'Athéna, Little Owl).
