Het allervriendelijkste vogeltje dat ik ken is de roodborst. Althans, vriendelijk voor mensen.
Als je paddenstoelen fotografeert, of in de tuin aan het rommelen bent, of gewoon in het veld bent,
komt hij nieuwsgierig dichterbij: wat ben je aan het doen? Kopje scheef, trouwe ‘hondenogen’.
Soms roept hij je dan, een hoog tsie-geluidje, of rikketikt hij wat. Uiteraard hoopt hij op een wurm.

Voor soortgenoten en andere kleine vogels is hij echter vaak krakeelzuchtig. Hij ruziet met ze,
verjaagt ze van de voedertafel en in de broedtijd kunnen ze bloeddorstige gevechten houden.
Ook is zijn barmhartigheid bekend, door als pleegouder op te treden voor verlaten nestjongen.
Het lied van de roodborst is zeer aangenaam. Een gevarieerde streling over het oor.
Soms ’s nachts. Ook vrouwtjes zingen. En als de lente begint, gaat de man helemaal los.