* Gekraagde roodstaart, Phoenicurus phoenicurus, Common Redstart, Rougequeue à front blanc, Gartenrotschwanz *
Vanaf hoge uitkijkposten zingen gekraagde roodstaarten hun enigszins melancholische liedje. Zes jaar lang, vier keer per dag, fietste ik het Oosteinde in Oud-Alblas af.
Van de molen naar de school. Plus ook heel vaak naar de kerk. Een kleine twee km. In de talrijke knotwilgen langs het Oosteinde huisden gekraagde roodstaarten. Prachtige vogels, oranje, zwart en wit. Simpel liedje, passend bij de Alblasserwaarders. Als ik Wim Sonneveld Het Dorp hoor zingen, moet ik altijd aan mijn geboortedorp denken.
“Ik was een kind en wist niet beter, dan dat nooit voorbij zou gaan.” Dat dacht ik ook, lange tijd. Nu, met bijna zeventig jaren op de teller, weet ik wel beter. Alles gaat voorbij. Ook de gekraagde roodstaarten zitten niet meer in het Oosteinde; er staan heel wat minder knotwilgen. Op het Dwingelderveld heb ik vorige week nog diverse roodsteertjes gehoord en gezien!
* Boomleeuwerik, Lullula arborea, Woodlark, Alouette lulu, Heidelerche *
Dit is een boomleeuwerik. Witte streep die doorloopt op het achterhoofd, witte staartpunt en een zwart-wit-zwart patroon bij de vleugelbocht. Omdat ik dit laatste kenmerk niet had gezien, had ik in een vorig Vogeldagboek abusievelijk de boomleeuwerik verwisseld met de veldleeuwerik.
* Kleine plevier, Charadrius dubius, Little Ringed Plover, Pluvier petit-gravelot, Flussregenpfeifer * Op braakliggende terreinen, met volop steentjes, voelen kleine plevieren zich thuis. Gevaarlijke plekken omdat ze onbeschermd zitten. Maar deze plevier heeft enkele kuikens! Gisteren.
* Roek, Corvus frugilegus, Rook, Corbeau freux, Saatkrähe *
Als we naar Drenthe gaan, stoppen we onderweg altijd bij benzinestations waar roeken hun kolonies hebben.
* Boomvalk, Falco subbuteo, Eurasian Hobby, Faucon hobereau, Baumfalke *
Jagende boomvalken op het Dwingelderveld. Spectaculair zijn hun duikvluchten naar libellen.
* Kokmeeuw, Chroicocephalus ridibundus, Black-headed Gull, Mouette rieuse, Lachmöwe *
Op het ogenblik is er toch voedsel genoeg voor kokmeeuwen? Althans, uit menselijk oogpunt. Desondanks greep deze kokmeeuw vanmorgen een kuikentje van zijn eigen soort op het eiland in de Starrevaart. Hij werd een poosje krijsend achtervolgd door andere kokmeeuwen, maar het duurde niet lang of hij streek neer op het schelpeneiland en nuttigde zijn buit. Ik kan me niet herinneren dit gedrag eerder te hebben gezien. Je leest wel eens dat dieren zieke of gewonde soortgenoten opvreten, of gewoon omdat er te veel zijn. Of dat hier ook zo was? |
