Onlangs vroeg iemand me: “Raak jij ook zo opgewonden als je een zeldzame vogel ziet”? “Nee”, was mijn antwoord, “ik raak even geboeid door een roodborstje dat op jacht is naar een worm als van een ongewone vogel”.

Het trof mij dat Lars Jonsson met zijn Wintervogels dezelfde emotie beschrijft. “Als je het gewone lang genoeg bekijkt dan zijn het leven van alledag en de eenvoudige dingen die we om ons heen hebben al uniek genoeg. Dat is het gevoel dat ik wil overbrengen met dit boek”.

Lars Jonsson is niet alleen ornitholoog maar ook een begenadigd kunstenaar, vooral bekend van de fraaie tekeningen in de determinatiegids Vogels van Europa, Noord-Afrika en het Midden-Oosten.

Hij woont in het zuiden van Zweden. De zestig meest voorkomende en dus algemene vogels op zijn voedertafel heeft hij beschreven met de deskundigheid die we van hem gewend zijn. Dat levert allerlei interessante karakteristieken van de vogels op. Waarom sommige soorten wegtrekken, andere rondzwerven en weer andere altijd op hun plaats blijven, ook al vriezen ze er dood.

Veel aandacht geeft hij aan de rui van vogels. Sommige soorten hebben het gehele jaar door nagenoeg dezelfde veren (mezen, goudvink), andere ruien gedeeltelijk en weer andere kennen in het najaar een volledige rui, zelfs ook sommige jonge vogelsoorten. Maar hun pak moet in de winter wel altijd in topconditie zijn.

Is de tekst leesbaar en leerzaam, de tekeningen zijn pure schoonheden. De vele aquarellen geven de vogels ongelooflijk natuurgetrouw weer, ze zijn met liefde geschilderd. Je voelt dat ze op hun gemak zijn en het is een voorrecht om deel te mogen uitmaken van hun wereld. Dat gevoel heeft Jonsson perfect opgeroepen.

AdG, 3 oktober 2016