Auteur
Caspar Janssen

Uitgave
Atlas Contact 2019
344 pagina’s, 15 x 23 cm
ISBN 978 90 450 4063 9
€ 22,99, e-book € 14,99

In mei 2017 vertrok Caspar Janssen uit Amsterdam voor een voettocht van anderhalf jaar en bijna tweeduizend kilometer door Nederland. Bijna dagelijks schreef hij voor de Volkskrant miniatuurtjes over wat hij onderweg zag. Veel van deze korte stukjes zijn gebundeld.

Bij het lezen had ik een ervaring die ik nog nooit heb meegemaakt. Boeken kan ik achter elkaar uitlezen zonder ze opzij te moeten leggen omdat de stemming daartoe aanleiding geeft. Bij dit boek was dit wel het geval. De harde waarheid van de teloorgang van het Nederlandse landschap komt in bijna elk stukje terug. Wanneer je dan een aantal van die artikeltjes achter elkaar leest, komt dat anders binnen dan wanneer je elke dag zo’n miniatuurtje tot je neemt. Ik werd er een beetje moedeloos van.

Met de acties van hooliganboeren, een fenomeen dat bij het samenstellen van dit boek nog niet bekend was, zinkt de moed me nog verder in de schoenen. Het zijn de onderbuik en het kapitaal die regeren. Wetenschappelijke en redelijke argumenten tellen niet. Het geluid van de grootste schreeuwer is argument geworden.

Wandelend door de Hollandse provincies ziet Caspar Janssen de ‘verblekering’. Onder aanvoering van de voormalige staatssecretaris Henk Bleker (CDA) is veel natuurontwikkeling de nek omgedraaid. Het verbinden van natuurgebieden ging niet door en onder zijn leiding is een niet-houdbare stikstofwet ingevoerd, waarvoor hij zich nu niet wil verantwoorden. Tegelijkertijd vindt nog steeds veel schaalvergroting plaats op grond van argumenten die niet kloppen en waardoor natuur en landschap nog verder inleveren.

De schrijver probeert er steeds een positieve noot in te brengen, door bijvoorbeeld boeren aan het woord te laten die wel laten zien hoe je landbouw kunt bedrijven met respect voor alles wat leeft en met oog voor het kwetsbare. Voor sommigen misschien bekend: Kees en Maria van Galen in de Alblasserwaard, die een aantal jaren geleden in Koudekerk aan den Rijn hun Landwinkel hadden, vertellen hoe zij een melkveebedrijf runnen. Hun verhalen tonen aan dat het niet groot, groter, grootst hoeft.

Ik probeer me maar vast te houden aan die ontmoetingen met de pioniers die opkomen voor een mooi, leefbaar landschap, waarin natuur en landbouw met elkaar verweven zijn. In een mooie schrijfstijl met leuke woordvondsten loop je met Caspar mee door een landschap waarin gelukkig toch nog mooie plekjes te vinden zijn, ondanks alle geweld van gif, stikstof en bulldozer.