Ik werd altijd vrolijk van eerdere boeken die ik heb gelezen van Dave Goulson. Hij beschreef ook in die boeken weliswaar de achteruitgang van de insecten, maar met een optimistische ondertoon en met de nodige Britse, onderkoelde humor.

Goulson ziet nu kennelijk in dat dat niet werkt. Alleen al in de titel van het boek klinkt de urgentie door. Niet voor niets lijkt die titel op het beroemde boek van Rachel Carson uit 1962: Silent Spring. Goulson doet er echt alles aan om ons van de ernst van de situatie te doordringen. De insecten verdwijnen in een supersnel tempo uit onze wereld, en dat brengt al het leven op aarde in acuut gevaar.

Goulson weet waarover hij schrijft. Hij is hoogleraar biologie, gespecialiseerd in insecten en dan met name in de hommels. Hij doet al jarenlang onderzoek naar deze interessante dieren. In dit boek onderbouwt hij zijn ijzingwekkende verhaal met feiten en cijfers, en met bronverwijzingen. Er is geen speld tussen te krijgen: we helpen de aarde in korte tijd naar de verdoemenis. Zonder insecten geen leefbare wereld.

Ik moest zo nu en dan even stoppen met lezen, omdat ik de beschrijving van alle ellende die wij mensen veroorzaken, niet meer aankon. Op alle fronten breken we de natuur af, en we hebben niet eens door hoe slecht de zaken ervoor staan. Goulson spaart de lezer niet!

Steken we nu ons kop in het zand, en doen we net of we Goulsons waarschuwing niet horen? Sla dan dit boek maar over. Maar liever heb ik dat u zich, net als ik, door de eerste 270 bladzijden heen slaat en dan uitkomt bij deel 5: “Wat kunnen we doen?”

Vanaf dat moment legt Goulson uit wat een ieder (van landelijke en plaatselijke overheden, boeren tot argeloze tuinbezitter) zelf kan doen om het einde der tijden af te wentelen. Dat laatste deel geeft hoop. Het is nog niet te laat, maar we moeten nu wel snel in actie komen. Goulson doet daarvoor bijzonder veel goede aanbevelingen. Ik hoop dat hij gehoord wordt!