Auteur
Bibi Dumon Tak

Uitgave
De Geus 2021
184 pagina’s, 12,5 x 20 cm
ISBN 978 90 4454 640 8
€ 15

Als kind zongen we:

Al in een groen, groen, groen, groen knollenland
Daar zaten twee haasjes heel parmant
En de een die blies de fluitefluitefluit
En de ander sloeg de trommel
Daar kwam opeens een jager, jagerman
En die heeft er één geschoten
En dat heeft, zo je denken, denken kan
De ander zeer verdroten.

Tijden zijn veranderd. We zingen niet vriendelijk meer over jagersmannen die vroeger ‘voor de pot’ een haasje schoten. Het verzet tegen deze primitieve gewoonte brengen we tegenwoordig veel scherper onder woorden, op internet, in rubrieken als Vogeldagboek en in artikelen en boeken, zoals In een groen knollenland.

De schrijfster Bibi Dumon Tak is een natuurbeschermster in hart en nieren. Ze verzet zich tegen elke aantasting van flora en fauna, ze is al vele jaren actief op de dierenambulance. Ze gruwt van de slachtpartijen onder hazen door plezierjagers en heeft dat in een vlammend pamflet (toepasselijk: schotschrift) opgeschreven.

Objectief gezien is de jacht op hazen uit oogpunt van voedsel voor mensen thans volstrekt overbodig. Bovendien is het verwerpelijk omdat de hazenstand als gevolg van allerlei omstandigheden (met name het beheer van de landbouwgronden en graslanden) toch al sterk is afgenomen en elke dode haas er één teveel is. De Tweede Kamer heeft vorig jaar zelfs een amendement aangenomen om de jacht op hazen en konijnen te verbieden; het kabinet werkt de uitvoering van dit besluit tegen.

Bibi Dumon Tak verhuisde van de lawaaiige Schipholomgeving naar het officiële stiltegebied Ransdorp Holysloot ten noordoosten van Amsterdam. Het was er echter helemaal niet stil: ze werd steeds wakker van de geweerschoten. Ze ging in discussie met de jagers maar dat hielp natuurlijk niets: elk gesprek is zinloos. Want jagers hebben nu eenmaal het uitgangspunt ‘leven is doden’ (jager Pauline de Bok) en bovendien voel je je met een geweer meer mans.

Jagers schuwen zelfs geweld tegen mensen niet. Eenmaal sloeg Bibi zelfs voor jagers op de vlucht en moest ze zich verbergen. Soortgelijke verhalen hoor je regelmatig en ik ben zelf ook diverse malen bedreigd.

Citaat uit het boek na het zwijgen van een aanvankelijk behulpzame ambtenaar: ‘Misschien is mijn arme ambtenaar die de stiltegebieden beheerde en verdedigde vanwege zijn te grote ijver ontslagen of overgeplaatst. Functie elders. Ik zal het niet weten. Wellicht krijgt hij nog een tweede kans, als beheerder van de voorraad kantoorbenodigdheden. (…) Veel nietjes, veel paperclips, veel stempelkussens en inkt voor alle ontheffingen en vergunningen die ze achteloos vanachter een bureau goedkeurt zonder te weten welke schade er echt wordt aangericht. Ik denk dat de schade veroorzaakt door de mensen van de provincie en hun soldaatjes groter is dan die veroorzaakt door ganzen.’

‘In een groen knollenland’ is niet alleen een furieuze aanklacht tegen de prehistorische jachtlust maar het is ook fantastisch geschreven; ze is niet voor niets een meermalen bekroonde schrijfster van kinder- en jeugdliteratuur. Haar eerste roman voor volwassenen heet De dag dat ik mijn naam veranderde (2020). De manier waarop Bibi de ‘eencelligen’ beschrijft, is vaak hilarisch en zorgt ervoor dat je ondanks het bloedserieuze onderwerp dikwijls moet lachen hoe ze jagers neerzet, hen een genadeschot geeft.