Auteur
Gerrit Jan Zwier

Uitgave
KNNV Uitgeverij 2022
354 pagina’s, 14 x 21 cm
ISBN 978 90 5011 879 8
€ 21,95

Gerrit Jan Zwier heeft een omvangrijk oeuvre op zijn naam staan. Het gaat hem als hele antropoloog en halve bioloog steeds om de band van de mens en de mensheid met de natuur. Voor de geciteerde Jac. P. Thijsse gingen vogelstudie en zielsverheffing hand in hand. In tijden van stikstofcrisis en slechte waterkwaliteit lijken we die band kwijtgeraakt of vergeten te zijn. Daardoor zijn de grote problemen waarmee we nu te maken hebben ontstaan. Economische en partijbelangen gaan boven natuurbelangen. En nu het zo ver gekomen is dat we de uitwassen gaan bestrijden, gaat dat heel erg van ‘au’.

In Vogelgeluk koppelt de schrijver zijn eigen ervaringen aan die van auteurs van imposante vogelboeken. Op Vlieland ziet hij de sneeuwuil als hij daar toch voor een begrafenis moet zijn. Maar soms is het ingewikkeld om hem precies te volgen. In het hoofdstuk ‘Een ratel in de nacht’ gaat het eerst over de nachtzwaluw om via Hans Warren naar Rottumerplaat te gaan. Daar ontmoeten we vogelwachter Pot, die eerder boswachter was. Een opmerking over een oom om ten slotte langs houtsnippen terug te keren naar nachtzwaluwen.

Veel aandacht is er voor oudere boeken over vogels. De beschrijving van ‘Eskimoland’ van Niko Tinbergen nodigt je uit om dat boek zelf te lezen. De eigen opvattingen van Helen Macdonald lees je in ‘De H is van Havik’. Van recenter datum is ‘De Valk’ van Kester Freriks, een boek dat eerder in dit Vogeldagboek gerecenseerd is. Zwier strooit met weetjes over de schrijvers van genoemde boeken, zoals over J.A. Baker, schrijver van ‘De slechtvalk’. Het voert te ver om alle namen te noemen en daarom is het jammer dat een register ontbreekt. Het zou het terugzoeken erg vergemakkelijken. Als lezer heb ik er behoefte aan om de over het boek verspreide informatie over een schrijver eens achter elkaar te lezen.

Gerrit Jan Zwier (1947) is als schrijver en reisjournalist gespecialiseerd in noordelijke gebieden. Maar ook zuidelijke eilanden trekken aan hem. Zo gaat hij op zoek naar een ralletje op Inaccesible Island dat niet ver van Tristan da Cunha ligt, een vlek tussen de staart van Afrika en Zuid-Amerika. Wanneer het vogeltje gevonden is, eindigt hij het hoofdstuk met: “Als vogelaar had ik er weer een geluksmoment bij.” Zijn vogelgeluk bestaat uit het zelf waarnemen van vogels waar ook ter wereld en het bestuderen van standaardwerken over vogels. De lezer wil hij graag in dat geluk laten delen.