* Wespendief, Pernis apivorus, European Honey Buzzard, Bondrée apivore, Wespenbussard *
Mannetje wespendief (bijnaam o.a. wespenbuizerd) op het Dwingelderveld. Mannetjes hebben een grijze kop, vrouwtjes zijn bruiner.

Op een fietstochtje bij het Holtveen/Dwingelderveld schrikte ik een grote vogel op die vlak langs het pad op de bodem zat.
Ik zag nog net zijn gebandeerde staart voordat hij in een donkere boom verdween: een wespendief! Het zijn erg schuwe roofvogels
die je meestal alleen maar hoog in de lucht ziet trekken. Terwijl ik me uiterst omzichtig bewoog om de vogel te bekijken,
reden er twee fietsers langs en vloog de vogel weg. Wat een pech. Maar… tot mijn grote geluk ging de wespendief kort op een kale tak zitten.

Wespendieven zie je niet zo gauw in volle glorie. Ze voeden zich vooral met (larven van) wespen en hommels en honing,
ook met andere insecten en zelfs jonge vogels en muizen e.d. Ze hebben een dikke huid op de poten en schubachtige kopveren
zodat ze niet gestoken kunnen worden. Er zijn enkele honderden broedparen in ons land. Ze overwinteren zuidelijk van de Sahara.

***
Het is vroeg in de ochtend. Elke morgen, als de dierenwereld net is ontwaakt en mensen nog slapen, fiets ik door het Dwingelderveld.
Hoor ik daar iets achter me? Kijk voor de zekerheid achterom, misschien een dennenappel die is gevallen, verder niets.
Wie had er tot enkele jaren geleden van kunnen dromen dat er nog eens wolven in dit fraaie Nationale Park zouden rondlopen?

In uitgestrekte wildernissen zijn het ongevaarlijke dieren. Ze mijden de mens. Maar bij ons met relatief kleine natuurgebieden
lijken/zijn confrontaties tussen mens en wolf onvermijdelijk. Een dilemma voor de mens die niet gewend is aan deze wilde dieren.
Hoewel ik voor de zekerheid omkeek, is de wolf voor mij geen reden om het Dwingelderveld en omgeving te mijden. Integendeel.
Zag ik maar een wolf, dan kon ik dat in geuren en kleuren vertellen in het mooie bungalowpark Lanka in Anholt, waar we al decennia logeren.
Zo ook de afgelopen dagen met prachtig zomerweer. De foto’s heb ik allemaal op het Dwingelderveld e.o. gemaakt.

* Grauwe klauwier, Lanius collurio, Red-backed Shrike, Pie-grièche écorcheur, Neuntöter *
In veel vogelboeken staat dat grauwe klauwieren schuwe vogels zijn. Maar dat geldt zeker niet voor het Dwingelderveld.
Mogelijk door het grote aantal broedparen (dit jaar op tachtig gesteld), maar ik vind ze vrij makkelijk te benaderen/fotograferen.
In heel NL wordt het aantal broedparen op zo’n 1200 geschat. Op de foto’s een vrouwtje en een mannetje met prooi.

* Koekoek, Cuculus canorus, Common Cuckoo, Coucou gris, Kuckuck *
* Witte kwikstaart, Motacilla alba, White Wagtail, Bergeronnette grise, Bachstelze *
Koekoeken zijn door hun waardgedrag wellicht de interessantste vogels die je in Nederland kunt tegenkomen.
Bij andere vogels is de koekoek weinig populair. Kleine vogels weten wat de koekoek op zijn kerfstok heeft,
en als ze de kans krijgen verjagen ze de vogels. Van deze jonge koekoek hebben ze nu geen gevaar te duchten, maar volgende jaren…

* Eekhoorn, Sciurus vulgaris, Red Squirrel, Écureuil roux, Eichhörnchen *
Op Lanka zie je regelmatig eekhoorns door de bomen springen. Itsy merkt ze veel eerder op dan ik, ik hoef haar blik maar te volgen.
Nadeel is dat ze begint te blaffen als ze dichtbij komen en dan is de kans op een close-foto verkeken.

* Adder, Vipera berus, Adder, Vipère péliade, Kreuzotter *
Geen vakantie op het Dwingelderveld zonder adders te hebben gezien. Adders zijn eierlevendbarend (ovoviviparie):
de eieren ontwikkelen zich in het lichaam en in augustus/september worden gemiddeld zo’n tien jongen afgezet.
De vrouwtjes zonnen nu volop waardoor de groei van de embryo’s wordt bevorderd. Op de foto een (zwanger) vrouwtje.

* Nachtpauwoog, Saturnia pavonia, Small Emperor Moth, Petit paon de nuit, Kleines Nachtpfauenauge *
De nachtpauwoog is een fraaie nachtvlinder, maar ook de rupsen mogen er zijn. Ik heb er diverse over de (zand)paden zien kruipen.

* Netpluimpje onbek, Stemonitis spec, Fadenstäubling unbest *
Op een vergane boomstronk in onze vakantietuin trof ik deze, best fraai gevormde, slijmzwam aan.
Een netpluimpje, dat is zeker. Maar voor het met zekerheid vaststellen van de soort heb je een microscoop nodig.
Vrijdag twee foto’s gemaakt: in de zon en in de schaduw. Zaterdag was de slijmzwam zwart verkleurd.
Waarschijnlijk is het een gebundeld netpluimpje, Stemonitis fusca, Dunkles Fadenkeulchen.

 
***
Recensie

Handboek Vogels van Nederland
Luc Hoogenstein en Ger Meesters, KNNV Uitgeverij 2024, ISBN 978 90 5011 941 2, € 34,95
Geen herkenningsgids maar een boek vol met uitgebreide beschrijvingen van ruim driehonderd vogelsoorten.
Klik hier voor een uitgebreide bespreking.