Ik ken maar een paar hedendaagse voorvechters van de Nederlandse natuur die hun gedachten zo treffend in woord en op papier naar voren weten te brengen, dat je er door geïnspireerd raakt, dat ze je nieuwe inzichten bieden en dat je jezelf erdoor gesterkt voelt in je inzet voor de natuur. Ik denk hierbij aan mensen als Theunis Piersma en Jaap Dirkmaat. In dat rijtje schaar ik na lezing van zijn prachtige boek ‘Mijn roofvogels’ ook Rob Bijlsma.

Bijlsma schrijft niet alleen uitgebreid over het leven van de roofvogels, dat hij al meer dan veertig jaar intensief bestudeert, maar ook hoe goed vogelonderzoek moet plaatsvinden, hoe hij ‘in de (roof)vogels’ verzeild is geraakt, en nog veel meer, onder andere over het bedroevend slechte natuurbeleid in ons land. Hij spaart daarbij de natuurbeschermingsorganisaties niet.

Het boek is onderverdeeld in korte hoofdstukken, die weliswaar een doorlopend verhaal vertellen (met de nodige, soms vermakelijke, zijpaden), maar prima als losse onderdelen gelezen kunnen worden. Ook fijn om mee te nemen als vakantieboek, we hebben het zelf geprobeerd, echt goed bevallen!

Bijlsma is een (roof)vogelaar in hart en nieren. Hij weet zijn eigen kennis en kennis van anderen op een aanstekelijke manier over te brengen. Het boek is vooral een leesboek, spaarzaam geïllustreerd met zwart-wit grafieken en zwart-wit foto’s (van soms niet zo heel goede kwaliteit), die de tekst overigens goed ondersteunen. Hoewel het mij niet stoorde, zouden mooiere kleurenillustraties en -foto’s het boek misschien voor veel mensen nóg aantrekkelijker kunnen maken.

Ik ben dus vol lof over dit fantastische vogelboek. Maar wat zou het mooi zijn voor eenvoudige natuurbeschermers zoals ik indien Rob Bijlsma een keer zijn eigen visie op de gewenste wijze van natuurbehoud en -verbetering in Nederland aan het papier zou toevertrouwen.

Dat is nu wel tussen de regels van zijn kritiek door enigszins te reconstrueren, maar we missen in ons land boeken waarin een gezaghebbende visie wordt ontvouwd over de kant welke we op moeten om de natuur te redden van verdere teloorgang. Ik acht Bijlsma uitstekend in staat om hier goed gedocumenteerd en met gezag over te schrijven.

Ronald Klingers, 4 juli 2012