Kramsvogel (Turdus pilaris, Grive litorne, Fieldfare) op bessen van de kersthulst in Benthuizen.
Telkens weer lees je verhalen over onnodig lijden van dieren en ontvang ik daarover e-mails van lezers.
Lijden hoort bij leven. Mensen lijden, hebben pijn. Ook dieren lijden, hebben pijn.
Het is echter onmenselijk om een mens of een dier moedwillig te laten lijden.
Dat is in een 'beschaafde' samenleving als de onze niet acceptabel.
Toch zijn er mensen die het laten verhongeren van Heckrunderen, Konikpaarden en edelherten
in de Oostvaardersplassen met gloedvolle argumenten verdedigen;
die damherten en reeën omheinen waarna ze niet meer bij hun eten kunnen en doodgaan (AWD);
die herten en zwijnen doodschieten als ze de provinciegrens (o.m. Drenthe) overschrijden.
Er zijn zelfs organisaties die zeggen op te komen voor een bepaalde diersoort (vogels)
en die desondanks 'goede redenen' aanvoeren om vijfhonderdduizend ganzen te vergassen.
Vogelbescherming Nederland, hierover is het laatste woord niet gezegd!
In hetzelfde rijtje van onnodig laten lijden, passen de (roof)vogels die in de brandende zon
moeten wachten op eten, eerst moeten ze hun kunstje vertonen. Circussen met dieren,
jagers die dieren (half) doodschieten, apen en beren aan een touwtje, lijmstokken, enz.
Ongetwijfeld krijg ik reacties met argumenten waarin bepaalde activiteiten worden goedgepraat.
Ik heb maar één argument: dieren laat je niet moedwillig en onnodig lijden!
Ook deze merel (Turdus merula, Merle noir, Common Blackbird) snoept van de kersthulst.
De laatste bessen van de kersthulst op een kwekerij in Benthuizen waren vorige week snel opgegeten
toen zo'n 150 kramsvogels (Turdus pilaris, Grive litorne, Fieldfare) en twintig merels erop neerstreken!
Op deze foto is slechts een deel van die heel grote groep kramsvogels te zien.
Op = op, de laatste kramsvogels (Turdus pilaris, Grive litorne, Fieldfare) vertrekken. In de omgeving
zaten steeds twee sperwers die enkele aanvallen uitvoerden. Eenmaal werd een kramsvogel gegrepen,
maar toen de andere sperwer deze prooi wilde afpakken, kon de 'tjaklijster' ontsnappen.
Het 'gouden oog' van een man brilduiker (Bucephala clangula, Garrot à œil d'or, Goldeneye; male)
was vanmorgen een lichtpuntje op de grauwe Zoetermeerse Plas. Daar zwom ook een vrouw grote zaagbek.
Arie van den Bremer en Leo Spier, KNNV Uitgeverij 2012, ISBN 978 90 5011 380 9, € 19,95
De meest voorkomende korstmossen kunnen aan de hand van foto's op naam worden gebracht.
Klik hier voor een uitgebreide bespreking
