Kleine zwanen hebben 'mijn' gebied dit jaar schromelijk verwaarloosd; ook nu zie ik er al geen meer.
In de Oostbroekpolder trof ik vanmorgen wel één ouder wilde zwaan met drie juvenielen aan.
Wilde zwanen (Cygnus cygnus, Cygne chanteur, Whooper Swan; two juveniles with an adult
Cygnus olor, Cygne tuberculé, Mute Swan; below an adult Cygnus cygnus) zijn groter dan kleine zwanen,
even groot als de knobbelzwaan, goed te zien op foto boven. Hieronder de volwassen wilde zwaan.
Bij wilde zwanen loopt het geel onder het neusgat door, bij kleine zwanen bedekt het geel het neusgat.

Min of meer achteloos schreef ik maandag dat de appelvinken op Duivenvoorde taxuszaadjes opvraten.
Ik wist wel dat een taxus giftig was. Maar hoe giftig? Ook diverse lezers vroegen hoe dit nu precies zit.
Op internet kan je vinden dat alle soorten taxus het hoogst giftige taxine bevatten, een alkaloïde.
Alkaloïden geven op dierlijk en menselijk lichaam een sterke reactie: ze tasten het centraal zenuwstelsel aan.

Alle delen van de taxus, behalve het vruchtvlees om de zaden, bevatten het alkaloïde. In tegenstelling tot vogels
kan de maag van zoogdieren de zaadhuid afbreken en komt er taxine in het lichaam. Met fatale gevolgen
voor dieren, die in zeer korte tijd doodgaan, paarden, runderen, schapen, pluimvee, honden, katten.

Ook heb ik mijn licht opgestoken bij de Boskoopse bomenkweker en vogelaar Wijnand van den Bosch.
Hij schreef: "Op de foto maandag was duidelijk te zien, dat de appelvink een taxuszaad in zijn bek heeft.
Die zaden zitten in een omhulsel. Dat is 's zomers prachtig mooi rozerood maar, nu in deze tijd,
zijn die omhulsels bevroren en verschrompeld, maar nog wel aanwezig. Vroeger, als we op de kwekerij
in de taxus aan het werk waren, snoepten we wel eens van dat 'vruchtvlees' want dat was lekker zoet!
De pitten (zaden) slikten we uiteraard niet door want we wisten wel dat die giftig waren".

Bij deze appelvink (Coccothraustes coccothraustes, Gros-bec casse-noyaux, Hawfinch; male) maandag
is duidelijk te zien dat hij het sterk giftige zaadje van de taxus baccata (venijnboom) heerlijk opeet.

Vogelsoorten als appelvink, en ook koolmees wordt vermeld, breken de giftige zaden zelfs open.
Op de vraag hoe het komt dat de vogels hiervan niet ziek worden, heb ik geen antwoord kunnen vinden.
Wijnand wees me nog op de film Eartflight waar ara's in Zuid-Amerika bepaalde rotsgebieden opzoeken
om daar afweerstoffen uit leem/klei te halen. Mogelijk dat bepaalde mineralen gifstoffen neutraliseren.
In elk geval blijkt dat sommige dieren immuniteit hebben opgebouwd tegen (sommige) giftige planten.

Dodaars (Tachybaptus ruficollis, Grèbe castagneux, Little Grebe) krijgt al een voorjaarskleurtje op de wangen!

Houtduif (Columba palumbus, Pigeon ramier, Common Wood Pigeon) onlangs aan het foerageren in onze tuin.

Vanmorgen zag ik in Zoeterwoude grutto's op het weiland, op de Starrevaart een stuk of zestien slapend. Ik hoopte (tevergeefs) dat ze al in De Wilck zouden zijn voor een leuke foto. Daar wel o.m. de dagelijkse slechtvalk
en een grote zilverreiger (Casmerodius albus, Grande aigrette, Great Egret). Op deze foto is het niet goed te zien,
maar de bovenpoten waren al aardig karmijnrood, teken dat de hormonen volop in beweging zijn. Voorjaar!

***
Recensie

Natuurfotopassie

Jan Vermeer, tweemaandelijks magazine, prijs per nummer € 7,95
Een mooi en leerzaam tijdschrift uitsluitend over natuur en fotografie.
Klik hier voor een uitgebreide bespreking