Het Oudeland van Strijen is altijd goed voor een fijne 'natuurbeleving'. Gisteren zag ik er diverse bruine kiekendieven.
Voor vogelkijkhut Het Gemaal foerageerde een jonge bruine kiek (Circus aeruginosus, Busard des roseaux,
Western Marsh Harrier, juvenile; male above), elders was een adulte man op zoek naar een prooi in de polders.

Rechts van me groeit bladrammenas, en triticale (kruising van tarwe en rogge), ook klaprozen en kleine zonnebloemen.
De akkerrand links van me is minder kleurrijk, daar overheersen grassoorten. Putters duiken de zadenrijke begroeiing in,
ook kneuen, mussen en spreeuwen, zwaluwen jagen boven de randen op insecten. Talloze insecten zoemen.
Nu niet aanwezig, maar hier vertoeven ook graag veldleeuweriken, graspiepers, gele kwikstaarten enz.

Dinsdagmorgen. Ik zit in de Hoeksche Waard midden tussen de landbouwakkers van Joke en Leen de Geus in Mookhoek.
Er heerst een stilte die een gelukkig gevoel geeft. Zeker ook als je weet wat het doel is van deze mooie vogelakkerranden.
De zomerakker met kruiden en grassen biedt vogels voedsel (zaden en insecten), veiligheid en broedgelegenheid,
de winterakkerrand zorgt voor bescherming (ook tegen de kou) en granen en zaden, daarop zijn de gewassen gesorteerd.
En het werkt. Uit tellingen tijdens de winter bleek dat 95% van de aanwezige vogels in die akkerranden zaten!

Op twintig percelen in de Hoeksche Waard wordt deze proef met vogelakkers gedaan. Het experiment loopt volgend jaar af.
De initiatiefnemers hebben het beste uit diverse 'lopende' projecten in ons land gebundeld tot deze pilot vogelakkerranden.
Ze zijn ervan overtuigd, ondersteund door de resultaten, dat deze akkers zowel boer als natuur en milieu ten goede komen.

Twee vlak bij elkaar liggende vogelakkerranden bij De Geus. Rechts de winterakkerrand, links de zomerakkerrand.

Het is een vorm van zgn. Functionele Agrobiodiversiteit (FAB). De randen vormen een buffer tussen akkers en sloten,
zodat er minder bestrijdingsmiddelen in het water komen. De akkerbouwers hoeven ook minder middelen te gebruiken.
Immers, de talloze 'plaagonderdrukkende' insecten op die randen zorgen voor minder schadelijke luizen en kevertjes.
De gedachte achter dit en andere projecten is het belang van de biodiversiteit, en dat is een belang van ons allen.

Joke, de voorzitter van 'pilot vogelakkerranden', hoopt dat dit project een stimulans is voor andere boeren en organisaties.
De boer gebruikt minder bestrijdingsmiddelen en staat een stuk productieve grond af voor een grotere biodiversiteit.
Financiële compensatie is noodzakelijk. Nu wordt dit soort projecten nog gesubsidieerd (Europa, provincie).
De bal ligt bij de politiek om de subsidiestromen om te buigen richting deze voor mens en dier belangrijke initiatieven.

's Winters zoeken flinke groepen veldleeuweriken (Alauda arvensis, Alouette des champs, Skylark) naar voedsel
en beschutting. In deze tijd van het jaar zijn er weinig te zien, deze betrapte ik gisteren in het Oudeland van Strijen.