Koperen beekjuffers (Calopteryx haemorrhoidaslis, Caloptéryx méditerranéen,
Copper Demoiselle; male above and female), de koperrode man boven, vrouw onder.
Deze soort beekjuffers is 'endemisch': komen maar in een beperkt gebied voor.
Dat zijn in dit geval de landen in het oostelijk deel rond de Middellandse Zee
en op een aantal eilanden. Vrouwtje heeft donkere vleugelpunt met witte vlek.
Zou het komen omdat ik in mijn jeugd graag langs de polderslootjes struinde?
In elk geval vond ik het tijdens de vakantie in de Dordogne niets zaliger
om langs beekjes te lopen en te zitten, kijken naar de planten en de dieren.
De beekjuffers vlogen me daar letterlijk om de oren, in flinke aantallen.
Het viel niet mee om ze allemaal met de verrekijker op naam te brengen.
Voor mij zijn beekjuffers toch al niet zo bekend, en ze dansen steeds uit je beeld.
Bovendien zijn er veel tussenvormen, zo heb ik gelezen. Ik hoop dan ook
dat ik de beekjuffers op de foto's goed op naam heb gebracht. Franse juffers!
In ons land is de weidebeekjuffer algemeen. In Zuid-Frankrijk en Spanje
komt de gelijkende Iberische beekjuffer (Calopteryx xanthostoma, Caloptéryx occitan,
Western Demoiselle; male) voor. De soorten hybridiseren in de overlapgebieden.
Zeldzaam bij ons is de bosbeekjuffer (Calopteryx virgo, Caloptéryx vierge,
Beautiful Demoiselle; male and female), maar talrijk in grote delen van Europa.
Ook deze man en vrouw heb ik gefotograsfeerd langs de beek Enea in Sainte-Nathalène.
Vanmorgen, zoals iedereen aangeslagen door het niet te bevatten vliegtuigdrama,
een paar uurtjes in de omgeving gefietst. Warm, dus alleen met de kleine lens.
Goed genoeg voor parende icarusblauwtjes (Polyommatus icarus, Argus bleu, Common Blue).
