Auteur Illustraties Uitgave |
De bodemschat
Het verhaal. Op een niet nader genoemd waddeneiland brengen een jongen en een meisje met hun ouders de vakantie door. Na een zomerstorm vinden ze een dier dat ze terug willen brengen naar de plaats waar het hoort. Dat gaat natuurlijk niet vanzelf, maar uiteindelijk komt alles goed. De schrijfster heeft voor de verhaalvorm gekozen om heel veel weetjes over dieren in de Waddenzee kwijt te kunnen. Dat is een moeilijke opgave: kennis overdragen in verhaalvorm. Ze is erin geslaagd om nergens belerend te zijn. De informatie komt in het verhaal logisch over en ook als volwassene kom je nog veel te weten. Meloenkwallen bijvoorbeeld zijn helemaal nieuw voor me. De informatie in het boek daagt ook uit om op internet verder te zoeken naar wetenswaardigheden. Om de informatie over te dragen gebruikt de schrijfster het middel van sprekende dieren: nu eens in proza en af en toe ook in dichtvorm. De gedichtjes zijn leuk om te lezen, maar ik vraag me af wat de oudere kinderen van de doelgroep (6 tot 12 jaar) hiervan vinden. Is dat niet te kinderachtig? En maak je op die manier geen inbreuk op de geloofwaardigheid van de informatie? Die overigens, voor zover ik dat beoordelen kan, juist is. Jongere kinderen (van 6 – 8 jaar) zullen met sprekende dieren minder moeite hebben. Het verhaal wordt nergens echt heel spannend. Wellicht dat door minder informatie en een aantal scenes wat uitvoeriger uitwerken, de spanning opgevoerd had kunnen worden. Toch is het geen saai boek, want je wil wel graag weten hoe de kinderen het probleem oplossen. De illustraties zijn mooi. Zij ondersteunen het verhaal over het rijke leven in de Waddenzee. De illustrator heeft bewust gekozen voor een beperkt kleurenpalet, met kleuren van zon en zand; de kleur van de waddeneilanden. Ko Katsman, 23 juli 2015 Ko Katsman gaat de recensies van kinder- en jeugdboeken |
De bodemschat
|
|