Vier wintertalingen op de Amaliaplas, op de foto een man (Anas crecca – Common Teal; male).
Onze kleinste eendensoort is schuw; talinkjes foerageren onopvallend langs de rietkragen.
Met dit koude, stormachtige weer laten de zomergasten zich nog niet goed zien en horen.
Natuurlijk, ‘het proces’ gaat door: je ziet paringen, grutto’s die nestkuilen draaien,
maar een voluit zingende blauwborst onder een warm zonnetje bovenin een struik…
Gisteren vloog een boerenzwaluw boven Benthuizen, misschien op zoek naar een warme stal!
Het was vandaag ‘schuilen’ geblazen om een beetje beschutting te hebben.
Vanuit de Amaliahut zag ik weer eens dat meerkoeten echte pestkoppen zijn.
Enkele malen paarde het stelletje dat rond het eilandje hangt,
waarna de man nog veel energie overhad en de hele plas ‘schoonveegde’.
Zonder aanleiding joeg hij andere vogels op, of ze nu lagen te slapen of niet.
Een ‘gelukje’ daarbij: ook vier wintertalingen kwamen op deze manier wat dichterbij!
Ook vandaag bij Amalia een opvliegende bergeend (Tadorna tadorna – Shelduck).
Stretchende grutto (Limosa limosa – Black-tailed Godwit) in de Meerpolder.
Dezelfde grutto met een toekijkende scholekster (Haematopus ostralegus – Oystercatcher).
Spreeuw (Sturnus vulgaris – Starling) vanmorgen in de tuin op de laatste vetbolletjes.
