Donderdag 18 november 2004 – Naar de uilen…
Een van de mooiste ervaringen van de laatste tijd vond ik de jagende velduilen. Die sierlijke lichtgekleurde vogels met hier en daar een donkerder vlek en felgele ogen die laag over het muizenrijke land vliegen, schielijk zwenken als ze een prooi zien, steeds met een druk bewegende kop om zich heen kijkend. Fascinerend.
Tot dinsdag zaten er in elk geval nog 9 in het Bentwoud in Benthuizen, er was zelfs een melding van enkele weken geleden van 25. Ik neem aan dat ze er nog wel een tijdje zullen verblijven, al weet je nooit wat er gebeurt bij een weersomslag. Om zo veel mogelijk mensen te laten genieten van deze ‘vlammende ooruil’ zoals zijn wetenschappelijk naam betekent, heb ik een schets gemaakt van het gebied waar ze zitten.
Op de tekening is duidelijk aangegeven vanaf welke plek je de vogels kan zien jagen. Met het blote oog zijn de vogels al behoorlijk goed te zien, een verrekijker is uiteraard ideaal en met de telescoop lijkt het of ze tegen je aan vliegen!
Ik heb ook aangegeven waar de vogels in de lage begroeiing rusten. Juist om te voorkomen dat mensen zich in dat terrein begeven. Ik ga ervan uit dat niemand willens en wetens rustende vogels gaat verstoren (is zelfs bij wet verboden!) en daarom durfde ik het aan om het rustgebied zo nauwkeurig mogelijk te tekenen.
Garantie geven dat je zo’n zeldzame velduil ziet, kan ik niet. Mijn ervaring is dat ze bij zonnig weer ook midden op de dag vliegen. Bij somber weer kan je beter na 3 uur gaan kijken, dat is sowieso de beste tijd. En let op: op de grote hoeveelheid (veld)muizen komen ook andere rovers af zoals blauwe kiekendieven.
Kaart bijgewerkt op 1 december.