Bij sommige in eigen beheer uitgegeven boeken vraag ik me af of de auteur te bescheiden was om een uitgever te benaderen, of dat uitgevers niet hebben ingezien dat het aangeboden boek de moeite waard is om uit te geven. Dit is zo’n boek.

Floris de Boer is een enthousiaste vogelaar zoals er velen in ons land zijn. Hij schrijft ook artikeltjes over vogels in De Wulp, het blad van de Haagse Vogelbescherming. In dit boek heeft hij die stukjes gebundeld. Het leidthema voor die stukjes is de relatie tussen vogels en gevoelens bij de mens, in het bijzonder bij De Boer.

Het plezier van het vogelen spat van elke bladzijde af. De Boer schrijft in een fijne, soms humoristische stijl, over herkenbare thema’s voor vogelaars. Zoals het plezier als je een moeilijke vogelsoort goed op naam weet te brengen, het hebben van een lievelingsvogel, een bezoek aan een prachtig Iers vogeleiland, en de schaamsoort (zo’n vogel die alle andere vogelaars in jouw omgeving al gezien hebben, maar die jij altijd net misloopt). Leuk is dat een deel van zijn verhaaltjes zich in de regio Den Haag afspeelt, en daarbij figureren ook gebieden die in Vogeldagboek aan de orde komen (zoals Lentevreugd en de Zevenhuizerplas).

Hoe herkenbaar de stukjes voor een collega-vogelaar zijn, komt wat mij betreft treffend naar voren in zijn anekdote over iets wat De Boer omschrijft als ‘JIZZ of the third kind’. Je denkt in het veld heel sterk aan een vogel, en even later doemt die vogel daadwerkelijk op. Ik heb dat tijdens mijn vogeltochten regelmatig gehad. De Boer dus ook!

Je kunt merken dat De Boer een IVN-achtergrond heeft, want in zijn verhaaltjes stopt hij bijna onmerkbaar heel wat vogelinformatie, zonder dat je het idee hebt dat er een ‘omgevallen boekenkast’ aan het woord is. De verhalen blijven voortdurend luchtig en onderhoudend.

De vogelfoto’s in het boek zijn aardige plaatjes, maar geen topfoto’s. Dat zal er (mede) mee te maken hebben dat ze door middel van digiscoping zijn gemaakt. Eigenlijk past dat wel bij de rest van het boek: gewone vogelplaatjes bij de verhalen van een gewone vogelaar. De foto’s begeleiden wel op een aardige manier de tekst van zijn verhalen.

Floris, ga vooral door met schrijven. Ik verheug me al op een volgend boek.